Στείλε το φίλο μου σχολείο!

15-23 Ιουλίου: ερευνητικό ταξίδι στην Κένυα κι από τότε γράφω – σβήνω…    γράφω – σβήνω… Τι να χωρέσει σε ένα blog;

Πέντε εκπαιδευτικοί, Υπεύθυνοι Διευθύνσεων, από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και δύο εργαζόμενοι στην ActionAid Ελλάς, ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι που εξελίχθηκε άκρως αποκαλυπτικό.

Nyarongi: κοινότητα στα ΒΔ της Κένυας, που ξεκίνησε να συνεργάζεται με την ActionAid το 2012. Στο δημοτικό σχολείο της περιοχής μας υποδέχτηκαν οι γονείς των μαθητών, μαζί με τα παιδιά και τους δασκάλους. Αυτή η θερμή υποδοχή ήταν μια έκπληξη για εμάς καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη η μεγαλύτερη μέχρι τότε απεργία εκπαιδευτικών της χώρας. Μοιράστηκαν μαζί μας μια συνέλευση γονέων, όπου συζητήθηκαν θέματα καθημερινότητας γύρω από την εκπαίδευση, μας παρουσίασαν το σχολικό πρόγραμμα και το κτήριο του σχολείου. Για την ακρίβεια μερικούς μισογκρεμισμένους τοίχους με πίνακες φαγωμένους από την υγρασία και όσα θρανία είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν για τους 420 μαθητές. Στη μέση του προαυλίου, δηλαδή της χωμάτινης έκτασης ανάμεσα στα κτήρια, μια γεώτρηση, η οποία δεν λειτουργούσε εδώ και καιρό, με αποτέλεσμα να έχει αλλοιώσει πια το έδαφος και άρα ούτε επισκευή να μην σηκώνει. 

το δημοτικό στο Nyarongi

Usigu: κοινότητα στα ΒΔ της Κένυας, περίπου 6 ώρες μακριά από το Nyarongi, που συνεργάζεται με την ActionAid από το 2002. Τυχερή τοποθεσία θα σκεφτόταν κάποιος, με δεδομένο ότι βρίσκεται στα παράλια της μεγαλύτερης λίμνης στην Αφρική – λίμνη Βικτώρια. Κι όμως, μαζί με αυτή τη γεωγραφική τύχη χωράνε και τα παρακάτω νούμερα:  5.610 ορφανά παιδιά λόγω του AIDS, 2.530 παιδιά που ζουν οροθετικά και ένα ποσοστό 4,7% παιδικής εργασίας στη χώρα, με σημαντική πλειοψηφία αυτών γύρω από τη λίμνη.

Kibera slum: Φεύγοντας από το επαρχιακό ΒΔ κομμάτι της Κένυας, επισκεφτήκαμε την μεγαλύτερη παραγκούπολη στην Αφρική, που βρίσκεται στο Ναϊρόμπι, δίπλα στο γήπεδο του γκολφ. Κι από νούμερα; 60% του συνολικού πληθυσμού του Ναϊρόμπι κατοικεί σε μια από τις δύο παραγκουπόλεις του. Τρία δημόσια δημοτικά σχολεία για να καλύψουν τις ανάγκες ενός πληθυσμού, που ξεπερνά τις 500.000. Στον παιδικό σταθμό που επισκεφτήκαμε 20 από τα περίπου 30 σταθερά παιδιά που πηγαίνουν ζουν οροθετικά… 

παραγκούπολη Κιμπέρα, Κένυα

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα η γεύση ήταν δυνατή, ακόμα είναι, αλλά καθόλου πικρή, γιατί μέσα στις εξωπραγματικές συνθήκες γνωρίσαμε ξεχωριστούς ανθρώπους. Άνθρωποι που χαρίζουν τα πιο γεμάτα χαμόγελα και τις πιο ζεστές αγκαλιές, όχι από ευτυχία αλλά από δύναμη κι ελπίδα.

Η Maurine (ετών 11) που θέλει να γίνει – θα γίνει είμαι σίγουρη – δημοσιογράφος και μέχρι τότε γράφει φανταστικές ιστορίες. Επίσης, εύχεται να ήταν φάντασμα και να μπορεί να εκπληρώνει ευχές συμμαθητών της και να τους διασκεδάζει.

 Η Maurine

Ο Κέβιν (ετών 12) που «κέρδισε» με την επιμέλειά του στο σχολείο και τη θέληση την υποστήριξη του δασκάλου του, καθώς έμεινε πρόσφατα ορφανός, ώστε να ολοκληρώσει το σχολείο.

 O Kevin

Έτσι εγώ τώρα μπορώ να ευχηθώ σε όλους μας μια δημιουργική σχολική/ ακαδημαϊκή χρονιά και να είμαι σίγουρη ότι όλοι εσείς στα σχολεία της Ελλάδας θα αφιερώσετε λίγη ώρα από το σχολικό σας πρόγραμμα, για να συζητήσετε με τους μαθητές σας, να μην αφήσουμε μια ακόμα πραγματικότητα να θαφτεί και να έχουν την ευκαιρία όλοι οι φίλοι μας να πηγαίνουν στο σχολείο.

* Από τον Νοέμβρη 2013 όλα τα σχολεία της Ελλάδας θα παραλάβουν το εκπαιδευτικό υλικό, που προέκυψε από το ερευνητικό ταξίδι, ως μέρος του 3ετούς έργου Send my Friend to School: learning about the right to education and how to continue to change within a democracy.Για περισσότερες πληροφορίες:  http://education.actionaid.gr/edumaterial/MDG2