Σήμερα, Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, ας μην ασχοληθούμε με στατιστικά ή μελέτες. Ας μάθουμε από τους ανθρώπους που ξεπερνούν τις δυσκολίες της ζωής, ενωμένοι και στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Ιστορίες αισιοδοξίας και αλληλεγγύης, από τη Γουατεμάλα ως τη Γκάνα και από την Ρουάντα μέχρι τη Νέα Κίο Αργολίδας.
Στο Σαν Κάρλος Αλζατάτε της Γουατεμάλας, συνάντησα τις γυναίκες του χωριού σε ένα μεγάλο χωράφι, τον κοινοτικό τους λαχανόκηπο. Ήταν όλες τους φτωχές και ακτήμονες, μέχρι που ενώθηκαν και αγόρασαν αυτό το κομμάτι γης. Σαράντα περίπου γυναίκες, κάθε μέρα καλλιεργούν μαζί λαχανικά και όσπρια. Όλες τους μέλη του μικρού συνεταιρισμού που διαχειρίζεται την κοινοτική γη. Από τον ίδιο λαχανόκηπο παίρνουν τα υλικά για το γεύμα των παιδιών στο δημοτικό σχολείο του χωριού. Μια μικρή ποσότητα πωλείται στην τοπική αγορά και η υπόλοιπη καταναλώνεται από τις οικογένειες. Έτσι, βελτιώνουν την ποιότητα τροφής τους και έχουν ένα μικρό εισόδημα.
“Στην αρχή, συναντιόμασταν κάτω από ένα δέντρο”
Έτσι ξεκίνησε να μου εξιστορεί το πως έφτασε μέχρι εκεί η Mary, μία από τις γυναίκες του συνεταιρισμού Kbobiman στη Γκάνα. Γυναίκες που ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, που είχαν υποστεί καταπίεση και ενδοοικογενειακή βία, ενώθηκαν και σήμερα μιλούν με υπερηφάνεια για τη ζωή τους και όσα έχουν καταφέρει. Παράγουν μπατίκ, αρτοσκευάσματα και κάνουν σεμινάρια σε όσες γυναίκες της περιοχής θέλουν να μάθουν. Έχουν κερδίσει τον σεβασμό της τοπικής κοινωνίας και πλέον αντιμετωπίζουν τη ζωή με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Ονειρεύονται να φτιάξουν κι έναν ξενώνα για γυναίκες θύματα βίας.
Το Κέντρο Τεχνών «Lumley Beach» στη Φριτάουν της Σιέρα Λεόνε, είναι γεμάτο νέους ανθρώπους. Στην πολύβουη αυτή μικρή αγορά γνώρισα την Abana, 25 χρονών και μητέρα ενός αγοριού. Είχε ένα από τα 15 περίπου μαγαζάκια που υπήρχαν εκεί κι έφτιαχνε κοσμήματα και μπατίκ. Έμαθε την τέχνη της παρακολουθώντας σεμινάρια της τοπικής ActionAid. Η Abana και άλλοι 20 νέοι εργάζονται τώρα στο κέντρο, κερδίζοντας το εισόδημά τους από όσα έμαθαν. Δεν ανήκουν στα υψηλά ποσοστά ανεργίας της χώρας και έχουν ελπίδα ότι θα αλλάξουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους.
Η Εσπεράνζ είναι η πρόεδρος του συνεταιρισμού γυναικών Tuzamure Agaseke στη Ρουάντα. Είναι μητέρα δύο παιδιών και χήρα. Ήταν μία από τις τριάντα γυναίκες που ξεκίνησαν χάρη στη βοήθεια του τοπικού μας γραφείου, τον συνεταιρισμό παραγωγής καλαθιών και αλευριού.
“Τα μέλη του συνεταιρισμού αυξάνονται συνεχώς. Κάθε μέλος μπορεί να λάβει ένα μικρό άτοκο δάνειο για τα πρώτα έξοδα, το οποίο επιστρέφει στον συνεταιρισμό μόλις έχει αρκετό εισόδημα.”
Η Κατερίνα και η Σούλα (στην κεντρική φωτογραφία) είναι δύο μόνο από τις γυναίκες του συνεταιρισμού «Κιανών Έργα», στη Νέα Κίο Αργολίδας. Σπιτικές σάλτσες και γλυκά κουταλιού, αγνές μαρμελάδες και λιαστές ντομάτες είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που μας προσφέρουν. Οι γυναίκες δουλεύουν καθημερινά στον συνεταιρισμό, ο οποίος τους προσφέρει το κύριο εισόδημά τους.
Από τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης ως τα πιο μικρά χωριά της Αφρικής, οι άνθρωποι ενώνονται, συνεργάζονται και δημιουργούν. Ξεπερνούν τις δυσκολίες και τη φτώχεια, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Αυτή την αλληλέγγυα δύναμη θέλει να προωθήσει η ActionAid Ελλάς, ξεκινώντας συνεργασία με έλληνες παραγωγούς. Οι γυναίκες του Αγροτικού Συνεταιρισμού Γυναικών της Αργολίδας «Κιανών Έργα», τα μέλη του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Δωδεκανήσου στη Λέρο και ο κύριος Βασίλης Δεκλερής, ο άνθρωπος πίσω από τη μικρή οικοτεχνία «Ανθοχώρα» στο Μελίσσι Κορινθίας, πλέον διαθέτουν τα προϊόντα τους μέσω του eshop.actionaid.gr. Στηρίζοντας τα προϊόντα των μικρών παραγωγών, χτίζουμε μια γέφυρα αλληλεγγύης με τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Μπορούμε να συμμετέχουμε όλοι, πολίτες και πολιτεία στην κοινή μάχη ενάντια στη φτώχεια. Πως; Μαθαίνοντας και στηρίζοντας προσπάθειες ανθρώπων από κάθε γωνιά του κόσμου, που παρά τις δυσκολίες βρήκαν τη δύναμη να κάνουν ένα βήμα μπροστά.