Είμαι γυναίκα, όχι αριθμός.

Αν η φτώχεια είχε πρόσωπο, θα ήταν εκείνο μιας γυναίκας. Γνωρίζουμε καλά μέσα από τη δράση μας, ότι τα πρώτα θύματα της απόλυτης φτώχειας, της βίας, του αναλφαβητισμού, είναι πάντα τα κορίτσια και οι γυναίκες. Βλέπουμε όλο και πιο συχνά στην τηλεόραση ή στα περιοδικά γυναίκες σε θέσεις ισχύος, να ηγούνται, να γίνονται πρότυπα για εμάς τις υπόλοιπες. Η σκληρή καθημερινότητα των γυναικών στον κόσμο όμως, δεν φιλοξενείται τόσο συχνά στην τηλεόραση.

Το 70% του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες έσχατης φτώχειας είναι γυναίκες. Επίσης, τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων στον κόσμο είναι γυν αίκες, αφού τα κορίτσια είναι εκείνα που δυσκολεύονται περισσότερο να πάνε στο σχολείο. Γυναίκες τρέφουν τις οικογένειές τους, εκείνες καλλιεργούν το 80% των χωραφιών. Σημαίνουν όμως κάτι για εμάς αυτοί οι αριθμοί; Οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς ίσως κάτι περισσότερο. 

Σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου αν γεννιόμουν κάπου αλλού, όχι στην Ελλάδα.

Στη Ινδία: Ίσως να μην ερχόμουν ποτέ στη ζωή αφού μισό εκατομμύριο λιγότερα κορίτσια γεννιούνται κάθε χρόνο εξαιτίας των επιλεκτικών εκτρώσεων. Αν ένα βρέφος διαγνωστεί κορίτσι, είναι πολύ πιθανό να θανατωθεί.

Στο Μαλάουι: Στα έξι μου θα ήμουν ήδη θύμα ακρωτηρισμού γεννητικών οργάνων και βιασμού ως μέρος μιας εθιμοτυπικής διαδικασίας, όπως αυτή συμβαίνει αυτή τη στιγμή εκεί, όπου αγόρια βιάζουν κορίτσια ως μέρος της τελετής ενηλικίωσής τους. Περισσότερα από 250 κορίτσια κάθε ώρα που περνάει πέφτουν θύματα αυτής της σκληρής πρακτικής. Μέχρι δηλαδή να διαβάσετε αυτό το άρθρο, άλλα 42 κορίτσια θα έχουν ακρωτηριαστεί.  

 Στην Νότιο Αφρική: Θα είχα περισσότερες πιθανότητες να πέσω θύμα βιασμού παρά να πάω στο δημοτικό σχολείο.

Στο Νεπάλ: Ίσως ήμουν ένα από τα χιλιάδες κορίτσια που αναγκάζονται να παντρευτούν από την παιδική ακόμα ηλικία, χωρίς την θέλησή μου. Το 40% των κοριτσιών παντρεύονται πριν φτάσουν τα 15α γενέθλιά τους.

Στο Αφγανιστάν ή στο Πακιστάν: Δεν θα είχα το δικαίωμα να λέω ανοιχτά την άποψη μου, να αποφασίζω για ότι με αφορά.  Όπως η Firoza 24 χρονών που ζει στο Αφγανιστάν.  

Στο Μπανγκλαντές: Θα ανεχόμουν βία μέσα στο ίδιο μου το σπίτι σε καθημερινή βάση. Χιλιάδες γυναίκες έχουν πέσει θύματα επιθέσεων με οξύ και ενδοοικογενειακής βίας όπως η Purnima Mondal.  

 Στο Κονγκό, στην Ρουάντα ή στη Σιέρα Λέονε: Θα με βίαζαν, θα έπεφτα θύμα ακρωτηριασμού ίσως από κάποιον συγγενή μου, θα γινόμουν άλλο ένα όπλο πολέμου.  

Στη Γκάνα: Αν ήμουν αδύναμη, φτωχή και δεν μπορούσα να κάνω παιδιά, ή όταν γερνούσα τόσο ώστε να θεωρούμαι βάρος, μάλλον θα με κατηγορούσαν για μαγεία, θα με λίντσαραν από χωριό σε χωριό μέχρι να φτάσω σε έναν καταυλισμό όπου θα έμενα εξόριστη και στιγματισμένη για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έτσι ζουν χιλιάδες φτωχές ευάλωτες γυναίκες στην βόρεια Γκάνα όπως η Magazia στον καταυλισμό Γκαμπάγκα. 

 Στις 8 Μαρτίου, θα γιορτάσουμε την Ημέρα της Γυναίκας, την επέτειο που ξεκίνησε από τον αγώνα χιλιάδων εργατριών κλωστουφαντουργίας στην Νέα Υόρκη που απαιτούσαν τα δικαιώματά τους. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών αγνοούνται και παραβιάζονται. Υπάρχει ένας συνεχής αγώνας που αξίζει να στηρίξουμε, ο καθημερινός αγώνας όλων εκείνων των γυναικών που βρίσκονται πίσω από τις στατιστικές. Ξεκινώντας από την Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, η ActionAid ξεκινά έναν αγώνα ενημέρωσης για τα δικαιώματα των Γυναικών του Κόσμου. Αρκεί ένα μήνυμα για να δώσεις δύναμη και να δείξεις την αλληλεγγύη σου στις εκατομμύρια γυναίκες που παλεύουν καθημερινά για εκείνες και τα παιδιά τους.

Αν μένεις στην Αθήνα, σε περιμένουμε στην Βραδιά Αλληλεγγύης στις Γυναίκες του Κόσμου, 8/3 στις 19.30 στην Αθηναΐδα όπου θα στείλουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο μήνυμα αισιοδοξίας. Αν πάλι μένεις στην Θεσσαλονίκη, σε περιμένουμε στην προβολή του ντοκιμαντέρ “The Outcasts” στις 14/3 στις 13.00 και στις 17/3 στις 17.30, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. 

Γιατί οι Γυναίκες του Κόσμου είμαστε εμείς. 

 ——————————————-

 Photographers Credits

 India: Sanjit Das/ActionAid, Malawi: Graeme Williams/Panos/ActionAid, Afghanistan: ActionAid, Bangladesh & Ghana: Vicky Markolefa / ActionAid Hellas