Για άλλη μία χρονιά, η Νιγηρία και ο Νίγηρας αντιμετωπίζουν σοβαρές επιδημίες μηνιγγίτιδας C. Και οι δύο χώρες ανήκουν στη «ζώνη μηνιγγίτιδας», μια περιοχή που εκτείνεται κατά μήκος της Αφρικής από τη Σενεγάλη έως την Αιθιοπία η οποία πλήττεται ιδιαίτερα από τη νόσο κατά την εποχή της ξηρασίας. Από τις 13 Δεκεμβρίου 2016 έως τις 14 Μαΐου 2017, αναφέρθηκαν συνολικά 13.943 πιθανά κρούσματα και 1.112 θάνατοι από μηνιγγίτιδα σε 24 πολιτείες της Νιγηρίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Στον Νίγηρα, από την 1η Ιανουαρίου έως τις 7 Μαΐου, καταγράφηκαν 179 θάνατοι από μηνιγγίτιδα και συνολικά 3.037 κρούσματα, κυρίως στο δυτικό τμήμα της χώρας, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υλοποιούν μαζικούς εμβολιασμούς για την πρόληψη από τη θανατηφόρο ασθένεια.

Η Ντανιέλα Μουνιόθ, συντονίστρια προμηθειών των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, μας μεταφέρει την πολύπλοκη διαδικασία για την υλοποίηση μαζικού εμβολιασμού χιλιάδων ανθρώπων και τις αμέτρητες παραμέτρους που θα πρέπει να λάβουν οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα  υπόψη τους, από την πιο σημαντική μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια.

Ντανιέλα Μουνιόθ, συντονίστρια προμηθειών των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

«Όταν οργανώνεις τεράστιες εκστρατείες εμβολιασμού όπως είναι η παρέμβαση κατά της μηνιγγίτιδας που πραγματοποιούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στην πολιτεία Yobe της βόρειας Νιγηρίας, πρέπει να ελέγχεται και η παραμικρή λεπτομέρεια. Για τον επιτυχή εμβολιασμό 136.000 ανθρώπων σε μία εβδομάδα, σε απομακρυσμένες περιοχές και με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 40 βαθμούς, πρέπει κανείς να προνοήσει ακόμη και για τα στυλό που θα χρειαστεί. Το πιο ευαίσθητο και βασικό κομμάτι είναι η διατήρηση της ψυχρής αλυσίδας, δηλαδή η διατήρηση των εμβολίων σε σταθερή θερμοκρασία μεταξύ 2 και 8 βαθμών, διαφορετικά μειώνεται η ισχύς του εμβολιασμού.

Από τη στιγμή που τα εμβόλια φεύγουν από την Ευρώπη μέχρι να χρησιμοποιηθούν μεσολαβεί ένα μεγάλο ταξίδι, στο οποίο συμμετέχουν δεκάδες άνθρωποι, και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το υλικό επιβλέπεται διαρκώς. Όταν τα εμβόλια φτάσουν αεροπορικώς στην Abuja, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας, το προσωπικό των Γιατρών Χωρίς Σύνορα οργανώνει ειδική υποδοχή στο τελωνείο, ώστε να μην κρατηθούν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Από εκεί, μεταφέρονται με φορτηγά ψυγεία σε έναν ψυκτικό θάλαμο στο Υπουργείο Υγείας, όπου οργανώνεται η διανομή στις βάσεις στην πολιτεία Yobe.

Για τη διαδρομή αυτή χρησιμοποιούμε φορητά ψυγεία με τις ανάλογες παγοκύστες που χρειάζονται για ένα πολύωρο ταξίδι. Όταν τα εμβόλια φτάσουν στις βάσεις, αποθηκεύονται σε ηλεκτρικά ψυγεία που λειτουργούν ήδη για τουλάχιστον δύο ή τρεις μέρες και έχουν σταθερή θερμοκρασία. Από εκεί, οι ομάδες συντονίζουν την αποστολή στις περιοχές που πλήττονται από την επιδημία. Συχνά δεν υπάρχει ηλεκτρισμός ή γίνονται διακοπές ρεύματος στα μέρη όπου πραγματοποιούμε αυτές τις παρεμβάσεις. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν πάντα γεννήτριες, ηλεκτρική εγκατάσταση και αρκετός χώρος για όλον αυτόν τον εξοπλισμό. Χρειάζονται επίσης καύσιμα για να λειτουργούν οι συσκευές 24 ώρες το 24ωρο, κάτι που δεν είναι εύκολο σε μη αστικά περιβάλλοντα που έχουν πληγεί από ανθρωπιστικές κρίσεις.

Η επιλογή του κατάλληλου μεταφορικού μέσου επίσης δεν είναι εύκολη. Για παράδειγμα, οι αερομεταφορές στη βόρεια Νιγηρία είναι περιορισμένες, επειδή οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο τις πτήσεις των Ηνωμένων Εθνών ή του Ερυθρού Σταυρού που φτάνουν στο πιο κοντινό αεροδρόμιο, στο Maiduguri. Πρόκειται για μικρά αεροσκάφη που μπορούν να μεταφέρουν μόνο ελαφριά φορτία. Αυτό μας υποχρεώνει να μεταφέρουμε τα φορτία στις βάσεις στο Yobe από κεντρικούς δρόμους, οι οποίοι είναι ασφαλείς και σε καλή κατάσταση. Ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο στα σημεία εμβολιασμού. Ορισμένα μέρη απέχουν πάνω από δύο ώρες από τις βάσεις μας και η μόνη μας επιλογή είναι το αυτοκίνητο. Δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε να μετακινηθούμε με τα πόδια, εξαιτίας της πιθανής παρουσίας της Μπόκο Χαράμ στην περιοχή. Οι υπεύθυνοι των προμηθειών μας πρέπει να ελέγχουν τις μετακινήσεις των οχημάτων διαρκώς, καθώς και τις τηλεπικοινωνίες με ασύρματους, κινητά και δορυφορικά τηλέφωνα.

Πέρα από όλες τις πτυχές της διαχείρισης των προμηθειών, όπως η διαχείριση της ψυχρής αλυσίδας και η αναζήτηση για οχήματα, υλικά, σπίτια, στρώματα, ακόμη και κουνουπιέρες, οι προσπάθειες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα θα ήταν μάταιες αν δεν υπήρχε αυτό που ονομάζουμε μικροπλάνο: μια λεπτομερής χαρτογράφηση όλων των περιοχών στις οποίες εμβολιάζουμε. Πρέπει να ξέρουμε, με ακρίβεια χιλιομέτρου, πόσο απέχουν οι προορισμοί από τις βάσεις, τις συνθήκες στη διαδρομή, τι θα συμβεί αν βρέχει ή αν έχει λιακάδα, τον αριθμό των ανθρώπων που ζουν σε κάθε μέρος και τον τύπο του πληθυσμού. Αυτό είναι πολύ βασικό, για παράδειγμα στη Νιγηρία, όπου υπάρχουν πολλές νομαδικές φυλές κτηνοτρόφων, επομένως πρέπει να ενημερωθούν εγκαίρως οι κοινότητες, ώστε την ημέρα του εμβολιασμού να είναι διαθέσιμος ο αντίστοιχος πληθυσμός. Στην περίπτωση της μηνιγγίτιδας, η ευαισθητοποίηση του πληθυσμού είναι πολύ καλή, επειδή σε γενικές γραμμές φοβούνται τη νόσο. Αυτό όμως δεν ισχύει πάντα. Ορισμένα εμβόλια που απαιτούν μια επώδυνη ένεση μπορούν να αποθαρρύνουν τους ανθρώπους, και είναι δύσκολο να πειστούν να έρθουν για τις επόμενες δόσεις.

Όσο κι αν ελέγχονται όλες οι τεχνικές λεπτομέρειες και παρ’ όλη την εκπαίδευση των ομάδων εμβολιασμού, πάντα μπορούν να προκύψουν απρόβλεπτα συμβάντα, όπως το να κλείσει ένας δρόμος για ώρες ή να αναγκαστούμε να αναβάλουμε τη συγκέντρωση των ανθρώπων για τον εμβολιασμό λόγω μιας προειδοποίησης για επίθεση. Έχει συμβεί επίσης μια ομάδα να πάρει τα ψυγεία χωρίς τα εμβόλια μέσα, από τη βιασύνη, και να το συνειδητοποιήσει αφού φτάσει στον προορισμό. Αυτά είναι λάθη που μπορούν να συμβούν σε μια τεράστια επιχείρηση με περισσότερα από 50 οχήματα και ομάδες, μια παρέμβαση στην οποία πρέπει να ελέγχεις ακόμη και το τελευταίο στυλό».

Σημείωση

Για την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης επιδημίας μηνιγγίτιδας στη Νιγηρία τα τελευταία εννιά χρόνια, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα συνεργάστηκαν με δύο δομές του τοπικού Υπουργείου Υγείας –μία στην πολιτεία Sokoto και μία στο Anka της πολιτείας Zamfara– περιθάλποντας περισσότερους από 2.400 ασθενείς. Ακόμη, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βοήθησαν το Υπουργείο Υγείας στον εμβολιασμό 140.600 ανθρώπων στις τρεις περισσότερο πληγείσες περιοχές της πολιτείας Sokoto. Μια άλλη εκστρατεία εμβολιασμού με την υποστήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα για την ανοσοποίηση 136.000 ανθρώπων στις τέσσερις περισσότερο πληγείσες περιοχές της πολιτείας Yobe.

Στον Νίγηρα, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές, πραγματοποίησαν εκστρατείες εμβολιασμού για 463.800 ανθρώπους –από 2 έως 20 ετών– σε 28 περιοχές που είχαν φτάσει σε κατάσταση συναγερμού ή επιδημίας στις επαρχίες Niamey, Tillabery, Dosso, Tahoua και Maradi. Στις περιοχές αυτές, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρείχαν βοήθεια σε 3 νοσοκομεία και 24 κέντρα υγείας με υλικό όπως φάρμακα και τεστ ταχείας διάγνωσης, ενώ ενίσχυσαν το ιατρικό προσωπικό για την ταχεία διάγνωση κρουσμάτων και τη βέλτιστη διαχείριση των κρουσμάτων. Παράλληλα, η οργάνωση συνεχίζει να παρακολουθεί τις περιοχές κινδύνου και παρέχει υποστήριξη για τη διαχείριση των κρουσμάτων.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 22 /06/ 2017

«Υποστήριξη! Όχι Τιμωρία»
Ο Πόλεμος κατά των Ναρκωτικών απέτυχε.
Ο αγώνας για τα δικαιώματα των χρηστών άρχισε.

Οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών ενώνουν τις φωνές τους με σύνθημα

«Υποστήριξη! Όχι τιμωρία.»

Το Δίκτυο Ομοτίμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών – με την υποστήριξη των μη κυβερνητικών οργανώσεων «Διογένης» Διάλογος Πολιτικής για τα Ναρκωτικά, «Θετική Φωνή», «Κέντρο Ζωής», «Προμηθέας» και «Praksis» – δίνει φωνή στην κοινότητα των χρηστών διοργανώνοντας Συνέντευξη Τύπου την Τρίτη 27 Ιουνίου 2017, 12.00-14.00, στον Πολυχώρο ΡΟΜΑΝΤΣΟ (Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια). Τη συνέντευξη Τύπου συντονίζει η δημοσιογράφος Ιωάννα Σωτήρχου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΜΕΤΑδραση συμμετέχει σε εκδηλώσεις και δράσεις που θα πραγματοποιηθούν σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων!

Δείτε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων στην Κω.

Όσοι βρίσκεστε στο νησί, μην χάσετε την ευκαιρία!

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 009/2017 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΥ (ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ) ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

«Ανάθεση προμήθειας εξήντα (60) μερίδων έτοιμου φαγητού ημερησίως για επτά (7) μήνες στους ενοίκους του Ιδρύματος με την επωνυμία «Το Σπίτι του Ηθοποιού» από την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ‘ΑΠΟΣΤΟΛΗ΄ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών»

Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία με την επωνυμία «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» προκηρύσσει πρόχειρο μειοδοτικό διαγωνισμό προϋπολογισμού 34.500,00€ (χωρίς τον αναλογούντα φ.π.α.), για την ανάθεση υπηρεσιών προμήθειας εξήντα  (60) μερίδων έτοιμου φαγητού σε ημερήσια βάση στους ενοίκους του Ιδρύματος με την επωνυμία «Το Σπίτι του Ηθοποιού» που εδρεύει επί της οδού Παναθηναίων 1-5, Αθήνα, για εφτά (7) μήνες.

Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στις 05.07.2017, ημέρα Τετάρτη και ώρα 15:30 στα γραφεία της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας ‘ΑΠΟΣΤΟΛΗ’, επί της οδού Ήρας 8 & Δέσπως Σέχου 37, Ν. Κόσμος 11743 Αθήνα, ενώπιον Επιτροπής..

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διεξαγωγή και τους όρους του διαγωνισμού και τη λήψη αντιγράφου της Διακήρυξης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα Γραφεία της Αποστολής, ώρες 10:00 – 12:00 τις εργάσιμες ημέρες και στον τηλεφωνικό αριθμό 2130-184400 (αρμόδιος κος Θωμάς Βλάχος) και στην ιστοσελίδα της Αποστολής www.mkoapostoli.gr

Ο Γενικός Διευθυντής
Κωνσταντίνος Δήμτσας

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α – ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΓΓΥΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΚΑΛΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β – ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ – ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

© UNHCR/Andrew McConnell

Syrian war orphans Mohammed Adlani (left), 8, and Mohammed Chami, 11, take a bus to school from the Islamic Charity Association Orphanage in Homs.

War, violence and persecution worldwide are causing more people than ever to be forcibly displaced, according to a report published today by UNHCR, the UN Refugee Agency.

UNHCR’s new Global Trends report, the organization’s major annual survey of the state of displacement, says that at the end of 2016 there were 65.6 million people forcibly displaced worldwide – some 300,000 more than a year earlier. This total represents an enormous number of people needing protection worldwide.

The figure of 65.6 million comprises three important components. First is refugee numbers, which at 22.5 million are the highest ever seen. Of these, 17.2 million come under the responsibility of UNHCR, and the remainder are Palestinian refugees registered with our sister-organization UNRWA. Syria’s conflict remains the world’s biggest producer of refugees (5.5 million), however in 2016 the biggest new factor was South Sudan where the disastrous breakdown of peace efforts in July of that year contributed to the outflow of 739,900 people by year’s end (1.87 million today).

Second is displacement of people inside their own countries, whose numbers were 40.3 million at the end of 2016 compared to 40.8 million a year earlier. Syria, Iraq, and the still very significant displacement inside Colombia were the biggest internal displacement situations, nonetheless the problem of internal displacement is a worldwide one and accounts for almost two thirds of the global forced displacement total.

Third is asylum seekers, people who have fled their country and are seeking international protection as refugees. As of the end of 2016 the number of people seeking asylum globally was 2.8 million.

This adds up to an immense human cost of war and persecution globally: 65.6 million means that on average one in every 113 people worldwide is today someone who is displaced – a population bigger than that of the world’s 21st most populous country, the United Kingdom.

“By any measure this is an unacceptable number, and it speaks louder than ever to the need for solidarity and common purpose in preventing and resolving crises, and ensuring together that the world’s refugees, internally displaced and asylum seekers are properly protected and cared for while solutions are pursued,” said UN High Commissioner for Refugees Filippo Grandi. “We have to do better for these people. For a world in conflict, what is needed is determination and courage, not fear.”

Among the report’s key findings, is that new displacement in particular remains very high. Of the 65.6 million people forcibly displaced globally, 10.3 million became displaced in 2016, about two-thirds of them (6.9 million) fleeing within their own countries. This equates to one person becoming displaced every 3 seconds – less than the time it takes to read this sentence.

At the same time, returns of refugees and internally displaced people to their homes, combined with other solutions such as resettlement in third countries meant that for some, 2016 brought the prospect of improvement. Some 37 countries together accepted 189,300 refugees for resettlement. Around half a million other refugees were able to return to their home countries, and about 6.5 million internally displaced people to their areas of origin – although many did so in less than ideal circumstances and facing uncertain prospects.

Worldwide, most refugees – 84 per cent – were in low- or middle-income countries as of end 2016, with one in every three (4.9 million people) being hosted by the least developed countries. This huge imbalance reflects several things including the continuing lack of consensus internationally when it comes to refugee hosting and the proximity of many poor countries to regions of conflict. It also illustrates the need for countries and communities supporting refugees and other displaced people to be robustly resourced and supported – the absence of which can create instability, have consequences for life-saving humanitarian work, or lead to secondary displacement.

By population, Syria still accounts for the biggest numbers of displaced people overall, with 12 million people (almost two thirds of the population) either displaced internally or having fled abroad as refugees or asylum seekers. Leaving aside the long-standing Palestinian refugee situation, Colombians (7.7 million) and Afghans (4.7 million) remained the second and third biggest population, followed by Iraqis (4.2 million) and South Sudanese (the world’s fastest growing displaced population with 3.3 million having fled their homes by the end of the year).

Children, who make up half the world’s refugees, continue to bear a disproportionate burden of the suffering, mainly because of their greater vulnerability. Tragically, 75,000 asylum claims were received from children travelling alone or separated from their parents. The report says even this number is likely to underestimate the true figure.

UNHCR estimates that at least 10 million people were without a nationality or at risk of statelessness at the end of 2016. However, data recorded by governments and communicated to UNHCR were limited to 3.2 million stateless people in 75 countries.

Global Trends is a statistical assessment of forced displacement, and as such a number of key developments in the refugee world in 2016 are not captured. These include increased politicization of asylum issues in many countries, and growing restrictions on access to protection measures in some regions, but also positive developments such as the historic summits on Refugees and Migrants in September 2016, the landmark New York Declaration that followed, the new all-of-society approach to managing displacement being pioneered under the Comprehensive Refugee Response Framework, and the enormous generosity of host countries and donor governments alike towards refugees and other displaced populations.

UNHCR produces its Global Trends report annually based on its own data, the data it receives from its partner the Internal Displacement Monitoring Centre, and data it receives from governments.

« Επιστροφή

© UNHCR/Andrew McConnell

Ο Mohammed Adlani (αριστερά), 8, και ο Mohammed Chami, 11, παίρνουν το λεωφορείο για το σχολείο από το Ορφανοτροφείο Ισλαμικής Φιλανθρωπικής Οργάνωσης στη Χομς. Έχουν χάσει τους γονείς τους εξαιτίας του πολέμου στη Συρία.

Ο πόλεμος, η βία και οι διώξεις παγκοσμίως αναγκάζουν περισσότερους ανθρώπους από ποτέ να εκτοπιστούν από τις εστίες τους, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύει σήμερα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.).

Σύμφωνα με τη νέα ετήσια έκθεση της Υ.Α. Παγκόσμιες Τάσεις, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ετήσια έρευνα του οργανισμού για το φαινόμενο του εκτοπισμού, υπήρχαν 65,6 εκατομμύρια αναγκαστικά εκτοπισμένοι παγκοσμίως στα τέλη του 2016 – σχεδόν 300.000 περισσότεροι από την περσινή χρονιά. Ο συνολικός αυτός αριθμός αντιστοιχεί σε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που χρήζουν προστασίας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο αριθμός των 65,6 εκατομμυρίων περιλαμβάνει τρεις σημαντικές κατηγορίες. Πρώτον, περιλαμβάνονται οι πρόσφυγες, στα 22,5 εκατομμύρια, τον υψηλότερο αριθμό που έχει σημειωθεί ποτέ. Από αυτούς, τα 17,2 εκατομμύρια εμπίπτουν στην εντολή της Υ.Α. και οι υπόλοιποι είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες που έχουν καταγραφεί από τον αδελφό οργανισμό UNWRA. Η Συρία, εξαιτίας του πολέμου, εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη χώρα προέλευσης προσφύγων (5,5 εκατομμύρια). Ωστόσο το 2016 υπήρξε μια νέα μεγάλη κρίση: στο Νότιο Σουδάν, η καταστροφική κατάρρευση των ειρηνευτικών προσπαθειών τον Ιούλιο οδήγησε στον ξεριζωμό 739.900 ανθρώπων μέχρι τα τέλη του έτους (1,87 εκατομμύρια σήμερα).

Δεύτερον, περιλαμβάνονται οι εσωτερικά εκτοπισμένοι, που έφτασαν τα 40,3 εκατομμύρια στα τέλη του 2016, σε σύγκριση με 40,8 εκατομμύρια το 2015. Οι μεγαλύτερες καταστάσεις εσωτερικού εκτοπισμού σημειώθηκαν στη Συρία, το Ιράκ αλλά και μέσα στην Κολομβία. Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα του εσωτερικού εκτοπισμού είναι παγκόσμιο και αντιστοιχεί σχεδόν στα δύο τρίτα του παγκόσμιου συνόλου των εσωτερικά εκτοπισμένων.

Τρίτον, περιλαμβάνονται οι αιτούντες άσυλο, άνθρωποι που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και αναζητούν διεθνή προστασία ως πρόσφυγες. Έως τα τέλη του 2016, ο αριθμός των ανθρώπων που αναζήτησαν άσυλο σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν 2,8 εκατομμύρια.

Όλα αυτά συνθέτουν το τεράστιο ανθρώπινο κόστος που επιφέρουν ο πόλεμος και οι διώξεις παγκοσμίως: τα 65,6 εκατομμύρια σημαίνουν ότι κατά μέσο όρο 1 στους 113 ανθρώπους σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σήμερα εκτοπισμένος – ένας πληθυσμός που ξεπερνά αυτόν της 21ης πολυπληθέστερης χώρας στον κόσμο, του Ηνωμένου Βασιλείου.

“Από κάθε άποψη, πρόκειται για έναν απαράδεκτα υψηλό αριθμό, και καταδεικνύει με τρόπο ηχηρό την μεγάλη ανάγκη που υπάρχει για αλληλεγγύη και για έναν κοινό σκοπό, την πρόληψη και την επίλυση κρίσεων. Επίσης θα πρέπει να διασφαλίσουμε όλοι μαζί ότι οι πρόσφυγες, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και οι αιτούντες άσυλο όλου του κόσμου λαμβάνουν την κατάλληλη προστασία και βοήθεια για όσο διάστημα επιζητούνται λύσεις”, δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Filippo Grandi. “Πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που χρειάζεται σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε σύρραξη είναι αποφασιστικότητα και θάρρος, όχι φόβος.”

Ένα από τα σημαντικά ευρήματα της έκθεσης είναι ότι ο αριθμός των πρόσφατα εκτοπισμένων παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Από τα 65,6 εκατομμύρια που έχουν αναγκαστεί να εκτοπιστούν παγκοσμίως, 10,3 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν μέσα στο 2016, από τους οποίους τα 2/3 (6,9 εκατομμύρια) τράπηκαν σε φυγή στο εσωτερικό της χώρας τους. Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος εκτοπίζεται κάθε τρία δευτερόλεπτα – σε μικρότερο διάστημα από αυτό που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς αυτή την πρόταση.

Παράλληλα, η επιστροφή των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων στις εστίες τους, σε συνδυασμό με άλλες λύσεις όπως η επανεγκατάσταση σε τρίτες χώρες, σημαίνει ότι για ορισμένους υπήρξε προοπτική το 2016 να βελτιωθεί η κατάστασή τους. Συνολικά, περίπου 37 χώρες υποδέχτηκαν 189.300 πρόσφυγες στο πλαίσιο της επανεγκατάστασης. Περίπου 500.000 άλλοι πρόσφυγες μπόρεσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και περίπου 6,5 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι μπόρεσαν να επιστρέψουν στις εστίες τους – αν και πολλοί δεν επέστρεψαν σε τόσο ιδανικές συνθήκες και το μέλλον τους παραμένει αβέβαιο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η πλειοψηφία των προσφύγων – το 84% – βρισκόταν σε χώρες μικρού ή μεσαίου εισοδήματος στα τέλη του 2016, με έναν στους τρεις (4,9 εκατομμύρια) να φιλοξενείται στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Αυτή η τεράστια ανισότητα καταδεικνύει αρκετά θέματα, όπως τη συνεχιζόμενη έλλειψη διεθνούς συναίνεσης στο θέμα της υποδοχής προσφύγων και την εγγύτητα πολλών φτωχών χωρών σε περιοχές όπου μαίνονται συγκρούσεις. Καταδεικνύει επίσης την ανάγκη να δοθεί τεράστια στήριξη και χρηματοδότηση στις χώρες και τις κοινότητες που στηρίζουν τους πρόσφυγες και άλλους εκτοπισμένους ανθρώπους. Η απουσία αυτής της στήριξης και χρηματοδότησης μπορεί να επιφέρει αστάθεια και να επηρεάσει το σωτήριο έργο των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ή να οδηγήσει σε εκ νέου εκτοπισμό.

Από πλευράς πληθυσμού, η Συρία εξακολουθεί να έχει τον μεγαλύτερο αριθμό εκτοπισμένων στον κόσμο, με 12 εκατομμύρια (σχεδόν τα 2/3 του πληθυσμού της) να έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας ή να έχουν διαφύγει σε άλλες χώρες ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο. Αφήνοντας στην άκρη την μακρόχρονη κατάσταση των Παλαιστίνιων προσφύγων, η Κολομβία (7,7 εκατομμύρια) και το Αφγανιστάν (4,7 εκατομμύρια) παραμένουν η δεύτερη και τρίτη στη σειρά χώρες με τον μεγαλύτερο πληθυσμό εκτοπισμένων. Ακολουθεί το Ιράκ με 4,2 εκατομμύρια και το Νότιο Σουδάν (όπου ο αριθμός των εκτοπισμένων αυξάνεται με τον ταχύτερο ρυθμό παγκοσμίως, με 3,3 εκατομμύρια να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους ως τα τέλη του 2016).

Τα παιδιά, που αποτελούν τους μισούς πρόσφυγες στον κόσμο, εξακολουθούν να φέρουν ένα δυσανάλογο βάρος των δεινών του ξεριζωμού, κυρίως λόγω της αυξημένης ευαλωτότητάς τους. Είναι τραγικό ότι 75.000 αιτήματα ασύλου έχουν υποβληθεί από παιδιά που ταξίδευαν μόνα τους ή ήταν χωρισμένα από την οικογένειά τους. Σύμφωνα με την έκθεση, ακόμα και αυτός ο αριθμός πιθανότατα δεν απεικονίζει με ακρίβεια την πραγματική κατάσταση.

Η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι τουλάχιστον 10 εκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν υπηκοότητα ή διακινδύνευαν να γίνουν ανιθαγενείς στα τέλη του 2016. Ωστόσο, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν καταγράψει οι κυβερνήσεις και έχουν δοθεί στην Υ.Α., οι ανιθαγενείς περιορίζονται στα 3,2 εκατομμύρια σε 75 χώρες.

Η Έκθεση Παγκόσμιες Τάσεις είναι μια στατιστική αξιολόγηση του αναγκαστικού εκτοπισμού και ως εκ τούτου δεν καταγράφονται αρκετές βασικές εξελίξεις που συνέβησαν στον προσφυγικό κόσμο το 2016. Σε αυτές περιλαμβάνονται η αυξημένη πολιτικοποίηση των ζητημάτων ασύλου σε πολλές χώρες και οι αυξανόμενοι περιορισμοί στην πρόσβαση σε μέτρα προστασίας σε ορισμένες περιοχές. Δεν περιλαμβάνονται επίσης κάποιες θετικές εξελίξεις, όπως η ιστορική σύνοδος για τους Πρόσφυγες και τους Μετανάστες τον Σεπτέμβριο του 2016, η Δήλωση ορόσημο της Νέας Υόρκης που ακολούθησε, η νέα ολιστική προσέγγιση για τη διαχείριση του εκτοπισμού που εγκαινιάστηκε στο πλαίσιο του Ολοκληρωμένου Πλαισίου Προσφυγικής Ανταπόκρισης, και η τεράστια γενναιοδωρία των κρατών υποδοχής και των κυβερνήσεων-δωρητών απέναντι στους πρόσφυγες και σε άλλους εκτοπισμένους πληθυσμούς.

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δημοσιεύει την έκθεσή της Παγκόσμιες Τάσεις κάθε χρόνο βασιζόμενη σε δικά της στοιχεία, σε στοιχεία που λαμβάνει από τον εταίρο της το Κέντρο Παρακολούθησης του Εσωτερικού Εκτοπισμού, και στοιχεία που συγκεντρώνονται από τις κυβερνήσεις.

« Επιστροφή