Δεν είναι μόνο η στερλίνα που έχει πάρει τον κατήφορο, μετά το αναπάντεχο Brexit: μέχρι και το βρετανικό διαβατήριο -ένα από πιο ισχυρά διαβατήρια διεθνώς- θα χάσει μέσα στις επόμενες ημέρες ένα μεγάλο μέρος της αξίας του στον λεγόμενο Δείκτη Ποιότητας Εθνικότητας ή Quality of Nationality Index (https://nationalityindex.com/#).

Ο συγκεκριμένος δείκτης αξιολογεί την χώρα προέλευσης του καθενός (άρα και την άξια του διαβατηρίου που κατέχει) βάσει κάποιων συγκεκριμένων παραγόντων όπως την αξία της ιθαγένειας για κάποιον που διαμένει στην συγκεκριμένη χώρα ή την αξία της υπηκοότητας για κάποιον που επιδιώκει να διαμείνει και να εργαστεί μόνιμα στο εν λόγω κράτος.

Ο συγκεκριμένος Δείκτης, που συντάσσεται από το 2011 κάθε χρόνο από τον Ρώσο συνταγματολόγο Ντμίτρι Κοτσένοφ σε συνεργασία με την εταιρεία Henley & Partners, είχε τοποθετήσει για το 2015 το βρετανικό διαβατήριο στην 11^η θέση παγκοσμίως.

Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Γερμανία, στην δεύτερη η Δανία, ενώ ακολουθούν Φινλανδία, Νορβηγία, Ισλανδία και Σουηδία μοιράζονται την 5^η θέση, Αυστρία και Ιρλανδία μοιράζονται την 6^η θέση, Γαλλία, Ελβετία, Ολλανδία και Βέλγιο.

 

Όμως μετά τις εξελίξεις αυτές, από την 11η θέση που βρισκόταν, το διαβατήριο της Μεγάλης Βρετανίας αναμένεται, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Κοτσένοφ, να κυλήσει στην 30^η θέση, πολύ πιο κάτω από την Ελλάδα που βρίσκεται στην 21η ^θέση.

Όπως σχολιάζει ο βρετανικός Independent, «ενώ μέχρι πρότινος πάνω από το βρετανικό διαβατήριο βρίσκονταν μόνο πολύ πλούσια ευρωπαϊκά κράτη όπως η Γερμανία και η Δανία, πλέον το βρετανικό διαβατήριο πέφτει κάτω από το αντίστοιχο κρατών όπως η Ελλάδα, η Βουλγαρία,  η Πορτογαλία και η Σλοβενία».

Κωνσταντίνος Τσάβαλος

Στην δίνη μιας βαθιάς πολιτικής κρίσης, αντίστοιχης με εκείνη που ακολούθησε την ανατροπή της Μάργκαρετ Θάτσερ και τη νομισματική κατάρρευση του 1992, την διαβόητη Μαύρη Τετάρτη, εισέρχεται η Μεγάλη Βρετανία, μετά την επικράτηση του Brexit και την ανακοίνωση της παραίτησης του Ντέιβιντ Κάμερον.

Ο Ντέβιντ Κάμερον, εμφανώς συγκινημένος, δήλωσε ότι θα παραμείνει έως τον Οκτώβριο στην πρωθυπουργία, όταν το Συντηρητικό Κόμμα θα κληθεί πλέον μέσα από το συνέδριό του να εκλέξει το νέο ηγέτη του.

Παρά το ότι το αποτέλεσμα της άστοχης ,όπως αποδεικνύεται επιλογής του δημοψηφίσματος, έπληξε ανεπανόρθωτα την πολιτική του εικόνα, δεν θα ήταν υπερβολική να εικάσουμε ότι η παραίτηση Κάμερον ενδεχομένως θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές τους επόμενους μήνες. Κι αυτό διότι η αναπάντεχα μεγάλη νίκη των Συντηρητικών στις εκλογές του 2015 συνιστά αναμφισβήτητα επίτευγμα του ιδίου.

Ενδοσκόπηση για τουςΣυντηρητικούς αλλά και τους Εργατικούς

Οι διεργασίες στο Συντηρητικό Κόμμα πιθανότατα θα επηρεάσουν και τους Εργατικούς, συγκεκριμένα την ηγεσία του Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος θα κληθεί να διαχειριστεί ιδιαίτερα δυσμενείς πολιτικές εξελίξεις. Δίχως αμφιβολία μεγάλο μέρος της ευθύνης για το Brexit βαρύνει τον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος, ο οποίος με την χλιαρή στάση του έναντι του Remain, ενίσχυσε τον αντιευρωπαϊσμό των παραδοσιακών ψηφοφόρων από την εργατική τάξη.

Τα λαϊκά στρώματα της Βορειοανατολικής Αγγλίας, των Midlands και της Ουαλίας, τα οποία έχει πλήξει η παγκοσμιοποίηση και η αποβιομηχάνιση ψήφισαν μαζικά υπέρ της Εξόδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περιοχές με το υψηλότερα ποσοστά υπέρ του Brexit καταγράφονται σχεδόν μηδενικοί αριθμοί μεταναστών. Εκτιμάται ότι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι από τα 9 εκατ. των ψηφοφόρων των Εργατικών στις τελευταίες εκλογές έδωσε την νίκη στο στρατόπεδο Leave.

Σε οικονομικό επίπεδο πάντως η παρέμβαση του διοικητού της Τράπεζας της Αγγλίας Μάρκ Κάρνι και η διαβεβαίωση του ότι οι αγορές δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα λόγω του ότι η Τράπεζα διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο προς άμεση εφαρμογή, οδήγησε στην μερική ανάκαμψη της στερλίνας μετά την καταβαράθρωση της νωρίς το πρωί.



Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο

Τελικά οι πάντες βγαίνουν χαμένοι από την απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την ΕΕ. Μπορεί πρόσκαιρα οι υποστηρικτές του Brexit να νοιώθουν πιο ανεξάρτητοι από τις Βρυξέλλες, αλλά η ευφορία αυτή είναι απατηλή. Ο πλούτος της βρετανικής κοινωνίας θα περιοριστεί και η χώρα θα αντιμετωπίσει αποσχιστικές τάσεις. Οι Σκωτσέζοι θέλουν κατά πλειοψηφία να παραμείνουν στην ΕΕ, ενώ οι φωνές για μια ενωμένη Ιρλανδία θα ενισχυθούν, καθώς μετά την ολοκλήρωση του Brexit τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ θα διχοτομούν την Ιρλανδία.

Βαρύτατες θα είναι και οι συνέπειες για την υπόλοιπη ΕΕ. Ο ευρωπαϊκός κορβανάς χάνει μια χώρα που συνεισέφερε στα κοινοτικά ταμεία περισσότερα από όσα έπαιρνε. Η Ευρώπη χάνει επίσης ένα μέλος με διπλωματική και στρατιωτική βαρύτητα, μια χώρα επίσης που έκανε την ένωση πιο ανοιχτή στον κόσμο και στον διεθνή ανταγωνισμό. Υπάρχει επίσης μια σημαντική πολιτική συνέπεια που θα προσδιορίσει το μέλλον, εάν δηλαδή το βρετανικό παράδειγμα βρει μιμητές. Όχι με την έννοια ότι θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλες αποχωρήσεις, αλλά με την έννοια ότι πολλοί θα μπουν στον πειρασμό με την απειλή παρόμοιων δημοψηφισμάτων να αποσπάσουν από τις Βρυξέλλες ειδικά προνόμια, ακριβώς όπως είχε κάνει και το Λονδίνο. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας θα απέμενε μια ΕΕ, τα μέλη της οποίας θα μοιράζονταν οφέλη αλλά όχι και υποχρεώσεις. Μια τέτοια ΕΕ δεν θα μπορούσε να ληφθεί πλέον σοβαρά υπόψη στη διεθνή σκακιέρα.


H αυτοκριτική της Ευρώπης

Για όλους αυτούς τους λόγους η ΕΕ χρειάζεται να ασκήσει εδώ και τώρα αυτοκριτική. Είναι προφανές ότι οι πολίτες δεν ικανοποιούνται πια με τα θέσφατα των Βρυξελλών, δεν αρκούνται στη γενικόλογη παρηγοριά ότι όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με «περισσότερη Ευρώπη». Το παράδειγμα της προσφυγικής κρίσης, της μεγαλύτερης πρόκλησης για την ήπειρό μας αυτή τη στιγμή, είναι ενδεικτικό. Σ’ αυτή την περίπτωση η συνταγή «περισσότερη Ευρώπη» εκφραζόταν κυρίως στο (γερμανικό) αίτημα να κατανεμηθεί στην Ευρώπη ένας θεωρητικά απεριόριστος αριθμός προσφύγων. Μόνο που οι άλλες χώρες αυτό ακριβώς δεν ήθελαν. Αλλά και η «ευρωπαϊκή λύση» στην κρίση χρέους μάλλον το χάσμα διεύρυνε: οι πλούσιες χώρες νιώθουν ότι ο Νότος τις εκμεταλλεύεται και οι φτωχές ότι ο Βορράς τις κηδεμονεύει.

Είναι λοιπόν προφανές ότι στο μέλλον δεν αρκεί πια να υπενθυμίζει κανείς απλά ότι η ΕΕ είναι το μεγαλύτερο πρότζεκτ ειρήνης των τελευταίων αιώνων στην Ευρώπη. Σε αυτό το μέλλον η υπεραξία της ευρωπαϊκής συνεργασίας πρέπει να τεκμηριώνεται πολύ σαφέστερα στην κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Το μέλλον αυτό ξεκίνησε κιόλας με το Brexit.

Κρίστοφ Χάσελμπαχ

Το βρετανικό δημοψήφισμα κυριαρχεί στον διεθνή Τύπο, με τις εφημερίδες στην ίδια τη Βρετανία να υποστηρίζουν με επιθετικά πρωτοσέλιδα σθενάρα την άποψη που έχει πάρει η κάθε μία, την ώρα που οι εφημερίδες του εξωτερικού κινούνται μεταξύ των ερωτηματικών για την ΕΕ της επόμενης ημέρας και εκκλήσεων στους Βρετανούς για παραμονή -κάποιοι, προσφέροντας ακόμη και… ξαπλώστρες στην παραλία.

Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η κάθε βρετανική εφημερίδα έχει πάρει ανοικτά θέση για την κάλπη. Το τοπίο των ΜΜΕ ακολουθεί εκείνο των ψηφοφόρων και είναι μοιρασμένο.

Την Τετάρτη, ο βρετανικός Guardian ρωτά «ποιοι θέλουμε να είμαστε» και, με τίτλο, «τελευταία προσπάθεια παραμονής στην Ευρώπη», ξεχωρίζει με κίτρινο τα γράμματα που σχηματίζουν το ΙΝ στο όνομά του.

O Telegraph βγαίνει υπογραμμίζοντας με κόκκινο πως υπστηρίζει την ψήφο για έξοδο από την ΕΕ, λέγοντας πως «εάν το δημοψήφισμα είναι επιλογή μεταξύ ελπίδας και φόβου, διαλέγουμε την ελπίδα».

H Sun κυκλοφορεί με… χολιγουντιανό εξώφυλλο μία Βρετανία στην κορυφή της υδρογείου κάτω από τον ήλιο που ανατέλλει, με τίτλο «Ημέρα Ανεξαρτησίας» και επεξήγηση «σήμερα μπορείς να ελευθερώσεις τη Βρετανία από τα δεσμά της ΕΕ».

H Daily Mirror βγαίνει με εξίσου «επικών διαστάσεων» εξώφυλλο, στο οποίο εμφανίζεται μία μαύρη τρύπα με τον τίτλο «μην κάνεις άλμα στο σκοτάδι, ψήφισε “Μένουμε”».

Ο γαλλικός Monde κυκλοφορεί με εξώφυλλο «Brexit, το “Μη Ηνωμένο” Βασίλειο» στεκόμενος στο ότι οι ψηφοφόροι εμφανίζονται διχασμένοι.

Η Figaro καταφεύγει στον Σαίξπηρ και ρωτά «Να Brexit ή να μην Brexit;» ενώ η Liberation ρωτά «Ποιος είναι μέσα;».

Βραβείο διαπραγματευτικής ικανότητας παρίνει όμως η γερμανική Bild, που προσφέρει στο εξώφυλλο σειρά παραχωρήσεων στους Γερμανούς: «Ψηφίστε να μείνετε και θα αναγνωρίσουμε το επίμαχο γκολ στον τελικό του Μουντιάλ το ’66, θα παίξουμε απέναντί σας χωρίς τερματοφύλακα στα πέναλτι του Euro, θα έρθουμε όλοι στα 100α γενέθλια της Ελισάβετ» και, η μεγαλύτερη παραχώρηση όλων, «θα σας κρατάμε τις ξαπλώστρες στα ξενοδοχεία» (μόνιμη διαμάχη μεταξύ βρετανών και γερμανών τουριστών σε ξένες χώρες).

Η Frankfurter Allgemeine επικεντρώνεται στο βρετανικό δημοψήφισμα και ρωτά «Μέσα ή Έξω;» -κάνοντας επίσης, με την μοναδική της φωτογραφία, αναφορά στο επίμαχο γκολ του ’66.

Η ισπανική El Pais βάζει στην κορυφή την βρετανική κάλπη, λέγοντας πως η Βρετανία αποφασίζει το «μέλλον της και το μέλλον όλης της Ευρώπης».

Σε ανάλογη γραμμή και οι ιταλικές εφημερίδες. Η Corriere della Sera κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο πως «εάν βγει το Λονδίνο, η ΕΕ δεν υπάρχει» ενώ η Repubblica μιλά για την «πιο μακρά ημέρα της Ευρώπης».

Επιμέλεια: Β.Ψυχογιός
Save

Η επέλαση της Γερμανίας εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης πριν από 75 χρόνια ήταν μια επιχείρηση καταστροφής. Ο μύθος της “καθαρής” Βέρμαχτ ξεσκεπάστηκε χάρη σε μια έκθεση που αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου και προκάλεσε σοκ.

Η “Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα” ήταν κάτι σαν παγκόσμιος πόλεμος μέσα σε έναν παγκόσμιο πόλεμο: τα χαράματα της 22ης Ιουνίου του 1941 ο Χίτλερ έδωσε εντολή για την μεγαλύτερη στρατιωτική κινητοποίηση που είχε γνωρίσει ποτέ η παγκόσμια ιστορία. 3,6 εκατομμύρια στρατιώτες προέλασαν εναντίον της Ρωσίας. Παράλληλα η Luftwaffe του Χέρμαν Γκόρινγκ χτυπούσε από αέρος. Μόνο την πρώτη ημέρα των επιχειρήσεων καταστράφηκαν 66 αεροδρόμια. Η επέλαση έγινε τόσο αστραπιαία και ήταν τόσο μαζική που οι ναζιστικές δυνάμεις προέλαυναν 50 χιλιόμετρα στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης καθημερινά.

Παγκόσμιος πόλεμος σε έναν παγκόσμιο πόλεμο

Αλλά γιατί εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης; Ο αγώνας εναντίον του κομμουνισμού και των μπολσεβίκων ήταν διακηρυγμένος στόχος του Χίτλερ. Στη εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία συνδεόταν επίσης με την κυριαρχία των Εβραίων. Ο Χάινριχ Χίμλερ είχε δηλώσει το 1935 ότι “ο μπολσεβικισμός είναι ο αγώνας κυριαρχίας των υπανθρώπων, ο οποίος έχει οργανωθεί από τους Εβραίους”.

Μήνες πριν την επιχείρηση ο Χίτλερ μύησε στα σχέδιά του όλη την ηγεσία της Βέρμαχτ. Από ιδιόχειρες σημειώσεις συζητήσεων αποδεικνύεται ότι ο αντίπαλος δεν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο πολέμου. Το αντίθετο. Οι πολιτικοί κομισάριοι του Κόκκινου Στρατού θα έπρεπε να εξοντωθούν και το ανατολικό μέτωπο μέχρι τα Ουράλια θα έπρεπε να γίνει αποκλειστική γερμανική επικράτεια.

Οι πρώτοι 6 μήνες στέφθηκαν από επιτυχία. Πάνω από 3,4 εκατ. Σοβιετικοί περικυκλώθηκαν, αλλά στο ίδιο διάστημα έπεσαν στις μάχες 300.000 γερμανοί στρατιώτες. Τέλος Νοεμβρίου του 1941 ο ναζιστικός στρατός βρίσκονταν 20 χιλιόμετρα από τη Μόσχα. Και μετά τα ηνία πήρε ο «στρατηγός χειμώνας». Ο αστραπιαίος πόλεμος με θερμοκρασία 40 βαθμών κάτω του μηδενός μετατράπηκε σε φθοροποιό πόλεμο. Από το Δεκέμβριο ο Κόκκινος Στρατός πέρασε στην αντεπίθεση. Μέχρι τη νίκη των Σοβιετικών τα θύματα ήταν εκατομμύρια, μεταξύ αυτών 2,5 εκατομμύρια Εβραίοι.

Η αλήθεια χάρη σε μια φωτογραφική έκθεση

Επί δεκαετίες στη γερμανική συνείδηση είχε εδραιωθεί ο μύθος ότι η Βέρμαχτ ήταν «καθαρή», ότι ήταν ένας έντιμος στρατός κατά την πρωσική παράδοση και ότι όλα τα υπόλοιπα σώματα, όπως τα SS και SA, έκαναν τη βρώμικη δουλειά εναντίον των Εβραίων και των μπολσεβίκων. Μέχρις ότου ήρθε η έκθεση του 1995 για τα 50 χρόνια από τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τίτλος της: «Πόλεμος Καταστροφής – Εγκλήματα της γερμανικής Βέρμαχτ 1941 – 1944». Με την έκθεση επιβεβαιώθηκαν οι έρευνες και οι δημοσιεύσεις ιστορικών χρόνια νωρίτερα, ότι η Βέρμαχτ ήταν αναμεμειγμένη σε εγκλήματα πολέμου στη Ρωσία και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η έκθεση γύρισε σε 34 πόλεις. Με φωτογραφίες κρεμασμένων, συλλογικών ταφών και χαμογελαστών στρατιωτών να στοχεύουν στα πρόσωπα ανθρώπων προς εκτέλεση, κατέρρευσε η εικόνα ότι η Βέρμαχτ έκανε μόνο πόλεμο εναντίον των αντιπάλων στρατών. Πάνω από 800.000 επισκέπτες είδαν τις φωτογραφίες και το υπόλοιπο υλικό, η δημόσια πρόκληση ήταν τεράστια. «Επλήγη το ευαίσθητο σημείο μιας ολόκληρης γενιάς» είχε πει τότε ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός Έρχαρντ Έπλερ. Ακόμη κι αν στη συνέχεια, υπό την πίεση των επικριτών, αποκαλύφθηκε ότι 20 από τις συνολικά 1430 φωτογραφίες δεν είχαν να κάνουν με τη Βέρμαχτ, το συμπέρασμα δεν αλλάζει: Η Βερμαχτ συμμετείχε σε εγκλήματα κατά σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, στη θανάτωση Εβραίων και σε επιθέσεις εναντίον αμάχων, ενίοτε με δική της πρωτοβουλία.

Φόλκερ Βάγκνερ/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Παρά τον μέχρι στιγμής απογοητευτικό απολογισμό του, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ φαίνεται να βρίσκει κάποιον ρυθμό.

Ο αριθμός των προσφύγων και εκτοπισμένων από τις εστίες τους ανθρώπων ξεπέρασε πέρυσι τα 65 εκατομμύρια παγκοσμίως, σημειώνει σε ετήσια έκθεσή της η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες που δημοσιεύτηκε με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων.

Η αναζωπύρωση πολλών εστιών κρίσης διεθνώς έχει καταστήσει το προσφυγικό υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα και για την ΕΕ. Το φιλόδοξο πρόγραμμα που εκπόνησε η Κομισιόν τον περασμένο Σεπτέμβριο ξεκίνησε απογοητευτικά. Στόχος του είναι η μετεγκατάσταση 160.000 προσφύγων από τη Συρία, το Ιράκ και την Ερυθραία που βρίσκονται στην Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ εντός των επόμενων δύο ετών.

Στο μεταξύ φαίνεται ότι κάτι έχει αρχίσει να κινείται. Περισσότερες από 6.500 θέσεις μετεγκατάστασης παραχωρήθηκαν σε πρόσφυγες που βρέθηκαν σε ελληνικό έδαφος. Ανάμεσα στους δικαιούχους αιτούντες άσυλο είναι και η οικογένεια του ιρακινού αρχιτέκτονα Σουχέλ αλ Κομπαΐσι, που έχει μεταφερθεί πλέον σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Όπως είπε, «υπάρχει τεράστια διαφορά με τους καταυλισμούς. Εδώ μας παρέχουν ό,τι χρειαζόμαστε. Στον καταυλισμό υπάρχει ρατσισμός, δεν υπάρχουν κανονικές τουαλέτες. Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση».

«Χρειάζεται χρόνος για την οργάνωση…»

Ο ιρακινός πρόσφυγας είχε φθάσει στην αρχή του έτους με τη σύζυγο και τα τρία ανήλικα παιδιά του από τις τουρκικές ακτές στο νησί της Λέρου και από εκεί στην εκκενωμένη πλέον Ειδομένη, όπου τα σύνορα είχαν ήδη κλείσει. Μετά από σύσταση υπαλλήλων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έκαναν αίτηση για ένταξη στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης. Το γνωστό και ως relocation programm προβλέπει ότι 66.000 δικαιούχοι πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα μπορούν να αναζητήσουν στέγη σε άλλη χώρα της ΕΕ. Η ελληνική Υπηρεσία Ασύλου εξετάζει τις σχετικές αιτήσεις προωθώντας τις εν συνεχεία σε κάποιο κράτος-μέλος. Η οικογένεια Κομπαΐσι έχει απευθυνθεί στη γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα και περιμένει με αγωνία την έκδοση απόφασης.

Το πρόγραμμα μετεγκατάστασης άργησε αισθητά να τεθεί σε εφαρμογή. Γεγονός που η Μαρία Σταυροπούλου, διευθύντρια της ελληνικής Υπηρεσίας Ασύλου, θεωρεί φυσιολογικό. Όπως επισήμανε, «υπήρχε η προσδοκία ότι η διαδικασία μετεγκατάστασης θα προχωρούσε ταχύτατα. Αυτό δεν συνέβη. Χρειάζεται χρόνος για την οργάνωση, για να βρεθούν προσωπικό και χρήματα. Αλλά τώρα προχωρά. Ο αριθμός των ανθρώπων που πηγαίνουν σε άλλα κράτη-μέλη έχει αυξηθεί αισθητά».

Βόλφγκανγκ Λαντμέσερ / Άρης Καλτιριμτζής

Ένα… φιλί για την Βρετανία μπροστά από την Πύλη του Βραδεμβούργου: Η υπόλοιπη ΕΕ παρακολουθεί με αγωνία το βρετανικό δημοψήφισμα  

(Φωτογραφία: 
Reuters

Copyright Reuters

Reuters content is the intellectual property of Reuters Limited. Any copying, republication or redistribution of Reuters content, including by caching, framing or similar means, is expressly prohibited without the prior written consent of Reuters. Reuters shall not be liable for any errors or delays in content, or for any actions taken in reliance thereon. Reuters, Reuters Logo and the Sphere Logo are trademarks and registered trademarks of the Reuters Group of companies around the world. For additional information on Reuters photographic services, please visit the web site at

http://www.pictures.reuters.com

)

Βερολίνο

Αν το βρετανικό δημοψήφισμα καταλήξει σε αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, η Γερμανία πιστεύει πως η Ευρώπη πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει υπαναχώρηση από τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης. «Δεν θα μπορούμε να συνεχίσουμε σαν να μην συνέβη τίποτε, έχουμε ευθύνη να μην επιστρέψουμε σε εθνικισμό μεμονωμένων κρατών» υπογράμμισε ο γερμανός ΥΠΕΞ Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαϊερ.

Με προειδοποίησεις από τον βρετανό πρωθυπουργό και τους τελευταίους «παράγοντες» να παίρνουν θέση επιστρέφει σε πλήρεις ρυθμούς η μάχη για το βρετανικό δημοψήφισμα, μετά το θανάτο της Τζο Κοξ. «Δρόμος χωρίς επιστροφή η έξοδος» λέει ο Κάμερον, «ψηφίζουμε για τη Δημοκρατία» απαντά το στρατόπεδο της αποχώρησης.

Για ντόμινο, κυρίως στην ανατολική Ευρώπη, προειδοποιεί το Λουξεμβούργο, ενώ η EBA προειδοποιεί ότι πως θα φύγει από το Λονδίνο σε περίπτωση Brexit.

Σε άρθρο του την Κυριακή στον Telegraph, ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον υπογράμμισε πως η έκβαση του δημοψηφίσματος θα είναι «χωρίς επιστροφή» και το ερώτημα είναι «τι είδους χώρα θέλουμε να είμαστε».

«Τι θα διαλέξουμε, το όραμα το Φάρατζ που πηγαίνει πίσω τη Βρετανία, διχάζει αντί να ενώνει και αμφισβητεί τα κίνητρα όποιου έχει διαφορετική άποψη, ή αντιθέτως, θα διαλέξουμε μία ανοικτή, φιλελεύθερη Βρετανία, που δεν ρίχνει τα προβλήματα σε άλλες ομάδες, που αντί να νοσταλεί το παρελθόν κοιτάζει το μέλλον με ελπίδα, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση;» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο Κάμερον αναφέρθηκε εκτενώς στο ζήτημα της οικονομίας και των επιπτώσεων σε αυτή από αποχώρηση από το ευρωπαϊκό μπλοκ, το θεωρούμενο ισχυρό χαρτί του στρατοπέδου της παραμονής στην ΕΕ. Κρούοντας τον κώδωνα κινδύνου για «πιθανή ύφεση που θα άφηνε μονίμως φτωχότερη τη Βρετανία», ο Κάμερον αναρωτήθηκε «πώς θα μπορούσε κανείς να ψηφίσει συνειδητά για υψηλότερες τιμές, χαμηλότερους μισθούς, λιγότερες θέσεις εργασίας και ευκαιρίες για τους νέους», καταλήγοντας: «μην το ρισκάρουμε».

Από το αντίπαλο στρατόπεδο, ο Μάικλ Γκόουβ της εκστρατείας για αποχώρηση ανέφερε στην ίδια εφημερίδα πως ένα Brexit θα έκανε τη Βρετανία «φάρο προοεδευτικότητας» και κάλεσε τους πολίτες να «ψηφίσουν για τη Δημοκρατία».

Απέρριψε τις εκτιμήσεις ότι αποχώρηση θα οδηγούσε σε οικονομική ύφεση. «Υπάρχουν οικονομικοί κίνδυνοι αν φύγουμε, και υπάρχουν οικονομικοί κίνδυνοι αν μείνουμε» έγραψε ο Γκρόουβ.

«Αυτό που λέω είναι πως ό,τι και να γίνει, μία ανεξάρτητη Βρετανία θα είναι ικανότερη να αντέξει τέτοιες πιέσεις» τόνισε ο Γκρόουβ.

Παίρνουν θέση και οι τελευταίοι

Την Κυριακή πριν την κάλπη πήραν θέση και οι τελευταίες μεγάλες εφημερίδες στο ζήτημα του δημοψηφίσματος.

Η Mail τάχθηκε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, κατηγορώντας την ηγεσία του στρατοπέδου του Brexit πως θρέφει «επικίνδυνες ψευδαισθήσεις». Υπέρ της παραμονής στην ΕΕ τάχθηκε και ο Observer.

Αντιθέτως, οι κυριακάτικοι Times τάχθηκαν (όπως και η καθημερινή τους έκδοση προηγουμένως) υπέρ του Brexit, λέγοντας στο πρωτοσέλιδό τους πως «ήρθε η ώρα για μία νέα συμφωνία με την ΕΕ». Και ο Telegraph τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης, κατηγορώντας την κυβέρνηση για κινδυνολογία.

Οι προειδοποιήσεις δεν περιορίζονται μόνο στο εσωτερικών των βρετανικών συνόρων. Από το Λουξεμβούργο, ο υπουργός Εξωτερικών Ζαν Άσελμπορν έγινε ο τελευταίος από σειρά ευρωπαίων υπουργών που εκτίμησε πως βρετανική αποχώρηση μπορεί να έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις, κυρίως στα νέα μέλη της ΕΕ.

«Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να ξεκινήσει το Brexit ένα ντόμινο στην ανατολική Ευρώπη» είπε ο Άσελμπορν στη γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel, υποστηρίζοντας μάλιστα πως ήταν «ιστορικό λάθος» του Κάμερον να προχωρήσει σε δημοψήφισμα.

«Ακόμη και παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ δεν θα λύσει τα προβλήματα από την αρνητική στάση των Βρετανών απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση» υπογράμμισε ο Άσελμπορν.

Μεταξύ άλλων, στη συζήτηση μπήκε και η εποπτική αρχή της ΕΕ για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η EBA (Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή). Ο επικεφαλής της, Αντρέα Ενρία, προειδοποίησε πως Brexit θα σήμαινε και αποχώρηση της ΕΒΑ από το Λονδίνο.

Βρυξέλλες

Ο κεντρικός σταθμός των Βρυξελλών και πολυτελές ξενοδοχείο απέναντί του εκκενώθηκαν την Κυριακή για λόγους ασφαλείας.

Newsroom ΔΟΛ