Ο αρχισυντάκτης της Cumhuriyet Τσαν Ντουντάρ βραβεύθηκε στο Αμβούργο από το γερμανικό δίκτυο ερευνητικής δημοσιογραφίας ΝR. Στη DW μιλά για την ελευθερία του τύπου και την τακτική Ερντογάν.

O Tσαν Ντουντάρ, αρχισυντάκτης της αντιπολιτευόμενης τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, βρέθηκε κατά τους τελευταίους μήνες στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ευρώπη. Ο ίδιος είχε καταδικαστεί τον περασμένο Μάρτιο από δικαστήριο της Κων/πολης μαζί με τον συνάδελφό του Ερντέμ Γκιουλ για αποκάλυψη κρατικών μυστικών προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων τόσο στο εσωτερικό όσο κυρίως στο εξωτερικό για την κατάσταση της ελευθερίας του τύπου στην Τουρκία. Ειδικότερα οι δύο δημοσιογράφοι είχαν αποκαλύψει μέσω της Cumhuriyet παράνομες δοσοληψίες μεταξύ των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και σύρων ισλαμιστών ανταρτών.

Το Σάββατο ο Τσαν Ντουντάρ βρέθηκε στο Αμβούργο για να παραλάβει το βραβείο του γερμανικού δικτύου ερευνητικής δημοσιογραφίας Netzwerk Recherche. Το βραβείο απονεμήθηκε από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος εξήρε τη δημοσιογραφική συμβολή του Ντουντάρ στην προώθηση της ελευθερίας του τύπου στην Τουρκία. Σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στη Deutsche Welle ο Ντουντάρ ανέφερε: «Τιμήθηκα σήμερα με ένα από τα πιο σημαντικά δημοσιογραφικά βραβεία στην Ευρώπη, με ένα βραβείο που δεν έχει δοθεί ποτέ ως τώρα σε μη Γερμανό. Το ερμηνεύω ως εξής: Πρώτον, οι γερμανοί συνάδελφοί μας στηρίζουν τις προσπάθειές μας. Δεύτερον, παίρνουν απόσταση απέναντι στις πρακτικές καταστολής που χρησιμοποιεί η τουρκική κυβέρνηση εναντίον μας. Θεωρώ και τα δύο σημαντικά και πιστεύω ότι με τον τρόπο αυτό στέλνεται ένα μήνυμα αλληλεγγύης προς την Τουρκία».

«Θα συνεχίσουμε στο ίδιο μονοπάτι»

Αναφορικά με τις αυξανόμενες περιπτώσεις παραπληροφόρησης από τα καθεστωτικά ΜΜΕ στην Τουρκία, ο Τσαν Ντουντάρ αναφέρει ότι πράγματι η κατάσταση είναι εξόχως ανησυχητική και θεωρεί προκλητικές τις κυβερνητικές προσπάθειες παρέμβασης στον τομέα της ενημέρωσης. «Θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο ίδιο μονοπάτι μακριά από την παραπληροφόρηση χωρίς να χάσουμε χρόνο», ανέφερε. Τι πιστεύει όμως γενικότερα για τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία; «Στην Τουρκία δίνεται μια μεγάλη μάχη για την προάσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας του τύπου. Από την άλλη, υπάρχει μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε πράξεις καταστολής. Υπό αυτό το πρίσμα είναι πολύ απογοητευτικό να βλέπει κανείς τους ευρωπαίους ηγέτες στο πλευρό μιας καταπιεστικής κυβέρνησης. Φυσικά κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων θέλουμε να έρθει η Τουρκία πιο κοντά στην εκπλήρωση των ευρωπαϊκών κριτηρίων, ωστόσο θέλουμε και η Ευρώπη να δείξει αλληλεγγύη. Σε τελική ανάλυση ζητούμε από τους Ευρωπαίους να δουν το άλλο πρόσωπο της Τουρκίας, να ακούσουν τη φωνή της», τόνισε ο Τσαν Ντουντάρ. Ο τούρκος δημοσιογράφος δεν δίστασε να ασκήσει έντονη κριτική στον τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ενρτογάν, επιρρίπτοντάς του ότι θέλει να γίνει ο μόνος πολιτικός παίκτης σε ένα νέο προεδρικό σύστημα. Σχετικά με την προσφυγική κρίση και τη νέα στρατηγική του Ερντογάν απέναντι στους σύρους πρόσφυγες, ο Τσαν Ντουντάρ εκτιμά ότι ο τούρκος πρόεδρος τους χρησιμοποιεί για να εξυπηρετήσει μια σειρά από ίδιους στόχους. Μάλιστα υπογραμμίζει ότι οι πρόσφατες εξαγγελίες περί παροχής τουρκικής υπηκοότητας σε πρόσφυγες από τη Συρία δεν είναι τίποτα παρά πάνω από προεκλογικές υποσχέσεις με στόχο να αποσπάσει νέους οπαδούς.

Κλείνοντας, ο Τσαν Ντουντάρ εξήρε τη σημασία των νέων μορφών ερευνητικής δημοσιογραφίας για την αποκάλυψη μεγάλων σκανδάλων, όπως π.χ. στην περίπτωση των Panama Papers. «Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας εποχής για τη δημοσιογραφία, όπου 100 δημοσιογράφοι μπορούν να συνεργάζονται για την επεξεργασία πληροφοριών. Η νέα εποχή απαιτεί γενναιότητα. Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ερευνητής. Πρέπει να έχει επιμονή, υπομονή και αποφασιστικότητα προκειμένου να προστατέψει το επάγγελμά του. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για τέτοιους δημοσιογράφους», είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά στη DW. Tέλος, αναφορικά με το μέλλον του στην Cumhuriyet και τα σενάρια περί αποχώρησής του ο ίδιος απαντά: «Δεν έχω φύγει από τη χώρα, ούτε έχω εγκαταλείψει τη δουλειά μου. Απλώς χρειάζομαι, όπως όλοι, ένα διάλειμμα. Στη συνέχεια θα επιστρέψω στα καθήκοντά μου».

Σέντα Σερντάρ / Δήμητρα Κυρανούδη

Ο όρος «κουλτούρα εγκάρδιας υποδοχής» σημάδεψε τη χρονιά που πέρασε στη Γερμανία. Δυστυχώς, ακριβώς την τελευταία ημέρα του χρόνου, στη διάρκεια του οποίου η Γερμανία υποδέχθηκε μαζικά πρόσφυγες που αναζητούσαν ασφαλές καταφύγιο και μια καλύτερη ζωή, αυτή η κουλτούρα δέχθηκε ένα σκληρό πλήγμα. Μαζικές σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον γυναικών την παραμονή Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία, με τους δράστες να είναι σύμφωνα με τις αρχές κυρίως βορειοαφρικανικής καταγωγής, προκάλεσαν γενικευμένη αγανάκτηση.

Αριθμοί και γεγονότα εναντίον μύθων

Μετά τα θλιβερά γεγονότα εκείνης της νύχτας, αρκετοί άρχισαν να αμφιβάλουν για τη δυνατότητα των προσφύγων να ενσωματωθούν στη γερμανική κοινωνία – οι αμφιβολίες εστίαζαν κυρίως στους μετανάστες από ισλαμικές χώρες. Από τότε συζητείται ολοένα περισσότερο εάν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες συμβάλλουν στην αύξηση της εγκληματικότητας.

Η δημοσιογραφική οργάνωση Mediendienst Integration του Βερολίνου, που ειδικεύεται στην παροχή πληροφοριών για ζητήματα ενσωμάτωσης και ασύλου, παρουσίασε τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διαψεύδει κατηγορηματικά τον ισχυρισμό ότι η εγκληματικότητα σχετίζεται με την καταγωγή. Όπως επισημαίνει στην DW ο Κρίστιαν Βάλμπουργκ, που εκπόνησε την εν λόγω έρευνα, «καταρχάς διαπιστώνει κανείς ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των τομέων ‘κλασικής εγκληματικότητας’ δεν παρατηρείται μέχρι τώρα αύξηση των εγκληματικών πράξεων ανά 100.000 κατοίκους. Για παράδειγμα, ο αριθμός των κλοπών ήταν ισχυρά πτωτικός τα τελευταία χρόνια και συνέχισε να μειώνεται περαιτέρω».

Συγκριτικά λιγότερα εγκλήματα από μετανάστες

Ο γερμανός εγκληματολόγος αξιολόγησε για τα συμπεράσματά του κυρίως στοιχεία της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Δίωξης του Εγκλήματος και διαπίστωσε ότι σε ορισμένες κατηγορίες παραβατικών πράξεων, όπως στις διαρρήξεις και τις κλοπές τσαντών, καταγράφεται αισθητή αύξηση. Η αύξηση αυτή ωστόσο δεν οφείλεται στους πρόσφυγες, διευκρινίζει ο Ουλφ Κουχ, διευθυντής του εγκληματολογικού τμήματος της αστυνομίας του Μπράουνσβαϊγκ. Όπως δήλωσε στην DW, «σε αυτές τις περιπτώσεις εγκλημάτων έχουμε συχνά να κάνουμε με άτομα που βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά τις κλοπές τσαντών πρόκειται για δύο μεγάλες ομάδες. Από τη μία άτομα που κατάγονται από την περιοχή της ανατολικής Ευρώπης και άνθρωποι με καταγωγή από τις χώρες του Μαγρέμπ. Αυτές είναι ‘κλασικές’ παραβατικές πράξεις που διαπράττονται και εκεί και μας δημιουργούν προβλήματα, ωστόσο δεν πρέπει να καταλογίζονται στα άτομα που ήρθαν με το περσινό προσφυγικό ρεύμα».

Ακόμη πιο αξιοσημείωτα είναι τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Σάντρα Μπουκέριους. Η γερμανίδα εγκληματολόγος ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στον Καναδά, που είναι χώρα υποδοχής μεταναστών, ερευνώντας εκεί τη σχέση μετανάστευσης και εγκληματικότητας. Όπως υπογράμμισε η ίδια στην DW, «τα συμπεράσματα των ερευνών σε διεθνές επίπεδο είναι ξεκάθαρα. Με την έννοια ότι στο μακροεπίπεδο η μετανάστευση τείνει να μειώνει τα εθνικά ποσοστά εγκληματικότητας και δεν συμβάλλει σε αύξησή τους. Σε αντίθεση με αυτό που ίσως αισθάνεται ο ευρύς πληθυσμός. Από την άλλη μπορεί κανείς να δει αν μεμονωμένες ομάδες μεταναστών -αυτό είναι το μικροεπίπεδο- τείνουν να είναι περισσότερο ή λιγότεροι εγκληματικές συγκριτικά με τον εντόπιο πληθυσμό. Και σε αυτό το σημείο οι έρευνες είναι σαφείς, με την έννοια ότι υπάρχει μια επιστημονική σύγκλιση στο ότι οι μετανάστες τείνουν λιγότερο σε παραβατικές πράξεις συγκριτικά με γηγενείς πληθυσμιακές ομάδες».

Ματίας φον Χάιν / Άρης Καλτιριμτζής

Ο Γ. Μόιτεν, ένας από τους δυο αρχηγούς του ξενοφοβικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία, προχώρησε στη δημιουργία νέας κοινοβουλευτικής ομάδας στη Στουτγκάρδη. Το κόμμα ταλανίζεται από μεγάλες εσωτερικές διαμάχες.

Η Φράουκε Πέτρι και ο Γερκ Μόιτεν είναι επίσημα οι δυο πρόεδροι του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (Alternative für Deutschland). Το ό,τι η σχέση τους δεν είναι καλή είναι γνωστό. Τώρα όμως επιδεινώθηκε ακόμα περισσότερο. Ο Γερκ Μόιτεν, ως επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, στο τοπικό κοινοβούλιο της Βάδης Βυρτεμβέργης, αποχώρησε την Τρίτη μαζί με άλλους δώδεκα βουλευτές. Μια μέρα αργότερα, την Τετάρτη, ανακοίνωσε πως ιδρύει μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα με την επωνυμία «Εναλλακτική για τη Βάδη-Βυρτεμβέργη». Σε αυτό η Φράουκε Πέτρι απάντησε λέγοντας ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό αφού δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δυο κοινοβουλευτικές ομάδες της Εναλλακτικής για τη Γερμανία στη Βάδη-Βυρτεμβέργη.

Αφορμή για την αποχώρηση των 13 βουλευτών από τους συνολικά 23 ήταν οι δηλώσεις του βουλευτή Βόλφγκανγκ Γκέντεον. Εδώ και καιρό ασκείται έντονη κριτική στον εν λόγω βουλευτή, στον οποίο καταλογίζεται προσπάθεια υποτίμησης της σημασίας του Ολοκαυτώματος. Σε σχετική ψηφοφορία δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία των δυο τρίτων για την αποπομπή Γκέντεον.

Γενικότερα όμως η Εναλλακτική για τη Γερμανία έχει βρεθεί στο στόχαστρο και κατηγορείται ότι δεν παίρνει σαφείς αποστάσεις από την ακροδεξιά και την αντισημιτική ιδεολογία. Πρόσφατα μάλιστα η βαυαρική ηγεσία της Εναλλακτικής για τη Γερμανία κατηγορήθηκε για διασυνδέσεις με το νεοναζιστικό χώρο.

Το αγεφύρωτο χάσμα των προέδρων

Το βαθύ ρήγμα στο κόμμα όμως φαίνεται τώρα από το γεγονός, ότι η Φράουκε Πέτρι, η άλλη πρόεδρος του κόμματος, τάχθηκε επιδεικτικά υπέρ του Βόλφγκανγκ Γκέντεον, γεγονός που έριξε ακόμη περισσότερο λάδι στη φωτιά και στη σχέση της με τον Γερκ Μόιτεν.

Και μια λεπτομέρεια που κάνει ακόμα πιο εμφανές το ρήγμα: Ο Μόιτεν προσπάθησε να απαγορεύσει την είσοδο της Πέτρι στους χώρους του κοινοβουλίου στη Στουτγάρδη.

Σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, πίσω από όλα αυτά και τα όποια ιδεολογικά θέματα για το πόσο ακροδεξιά είναι η Εναλλακτική για τη Γερμανία, κρύβεται ένας αδυσώπητος αγώνας για την αρχηγία του κόμματος. Και οι δυο θέλουν στις βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, το φθινόπωρο του 2017, να είναι οι μοναδικοί αρχηγοί του κόμματος.

Η δυσαρμονία στη Στουτγάρδη δημιουργεί πολλά ερωτήματα στους οπαδούς του κόμματος για το ποιά είναι η πραγματική Εναλλακτική για τη Γερμανία. Μια καλή συνεργασία ανάμεσα στους δυο προέδρους θεωρείται πλέον αδιανόητη. Χαρακτηριστικό μάλιστα είναι ότι μια ανακοίνωση αποφάσεων σε ομοσπονδιακό επίπεδο την Τρίτη το βράδυ έγινε χωρίς τη συμμετοχή της Φράουκε Πέτρι.

Στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου Πομερανίας και στο Βερολίνο γίνονται εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Η διαίρεση όμως του κόμματος κάνει πολλούς να διερωτούνται εάν αυτή η ρήξη των προέδρων είναι η αρχή της αποσύνθεσης του λαϊκιστικού γερμανικού κόμματος.

DPA/ tageschau.de/ Spiegel / Μαρία Ρηγούτσου

 

powered by

NETVOLUTION

Δ.Ο.Λ.

© Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε.

Το σύνολο του περιεχομένου και των υπηρεσιών του in.gr διατίθεται στους επισκέπτες
αυστηρά για προσωπική χρήση.

Απαγορεύεται η χρήση ή επανεκπομπή του, σε οποιοδήποτε μέσο, μετά ή άνευ επεξεργασίας,
χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη.

Με φωνές πως «γίναμε μπανανία» και υπονοούμενα (λόγω του αδύνατου να αποδειχθεί) περί νοθείας διαφήμιζε η αυστριακή ακροδεξιά την προσφυγή εναντίον της οριακής της ήττας στην προεδρική κάλπη -με το Συνταγματικό Δικαστήριο τελικά να την ξαναστήνει, όχι επειδή διαπιστώθηκε νοθεία αλλά μόνο παρατυπίες. Η Βιέννη τώρα δείχνει στην ίδια την ακύρωση ως απόδειξη πως η Αυστρία είναι ευνομούμενο κράτος και η πολιτική της ηγεσία… επιχαίρει και απαντά: «Όχι, δεν είμαστε μπανανία».

Η απόφαση δεν έχει προηγούμενο σε ολόκληρη τη μεταπολεμική Ευρώπη -ή εν γένει τον δυτικό κόσμο- και δεν έπεσε σαν βόμβα μόνο στην Βιέννη. Τώρα, πιθανότατα το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο, θα πρέπει να επαναληφθεί εκείνη η μάχη θρίλερ στην οποία τελικά ο διακομματικός Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν είχε καταφέρει να επικρατήσει στο νήμα απέναντι στον ακροδεξιό Νόρμπερτ Χόφερ.

Το πρώτο σημαντικό σημείο να προσέξει κανείς είναι το σκεπτικό του Συνταγματικού Δικαστηρίου: Ανακοινώνοντας την απόφαση, οι δικαστές υπογράμμισαν σε αρκετά σημεία πως δεν διαπιστώθηκε νοθεία αλλά αρκετές παρατυπίες που «δεν θα μπορούσαν να αποκλείσουν τίποτε». Δεν προέκυψε όμως σε καμία περίπτωση απόδειξη για αλλοίωση της λαϊκής βούλησης, τόνιζαν και επαναλάμβαναν.

Οι παρατυπίες εκείνεςεπικεντρώνονταν ουσιαστικά σε πρόωρο άνοιγμα των επιστολικών ψήφων, καταμέτρησή τους πριν έρθουν στα εκλογικά τμήματα οι αντιπρόσωποι, καταμέτρηση στη συνέχεια ενώ απουσίαζαν μέλη της εφορευτικής επιτροπής, και «χαλαρή» τήρηση του πρωτοκόλλου -υπογραφές που έμπαιναν στις καταστάσεις καταμέτρησης μόνο «για το τυπικό» της υπόθεσης.

Όπως άφησε να εννοηθεί το Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφασή του, και όπως γνωρίζουν και αρκετοί σε όλο τον κόσμο (σε «μπανανίες» και μη), τη νύχτα μίας εκλογικής καταμέτρησης πολλές φορές ο τύπος περνάει σε δεύτερη μοίρα. Αυτό φαίνεται ότι συνέβη, και μάλιστα σε έκταση που -θεωρητικά- θα μπορούσε να είχε ανοίξει την πόρτα σε αλλοίωση που εξαιτίας της οριακής διαφοράς δεν αποκλείεται, πάλι θεωρητικά, να είχε γείρει την πλάστιγγα.


«Νοθεία δεν είδαμε, αλλά οι κανονισμοί είναι κανονισμοί…»

Έτσι, οι δικαστές αισθάνθηκαν αναγκασμένοι να ακυρώσουν την εκλογή λέγοντας πως «η ακριβής τήρηση των προδιαγραφών διαφυλάσσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δημοκρατία».

Μπορεί να φαίνεται μία ρητορικά όμορφη αλλά κενή επίκληση στις θεμελιώδεις αξίες του πολιτεύματος, αλλά μία ματιά στο αυστριακό Διαδίκτυο θα αποδείξει το αντίθετο: Αν δει κανείς ποια είναι η λέξη που επανερχόταν συνεχώς στις δηλώσεις του FPÖ αλλά και αρκετών υποστηρικτών του, και ποια λέξη βάζουν με ερωτηματικό οι τίτλοι όλων των εφημερίδων το Σάββατο -τη λέξη «μπανανία»- θα καταλάβει ότι αυτό είχε καταλήξει το διακύβευμα της υπόθεσης.

Το ακροδεξιό FPÖ φρόντιζε, κατά τη συνήθη πρακτική του, να περνά ως υπονοούμενα όποιους ισχυρισμούς δεν μπορούσε να αποδείξει, εν προκειμένω την υπόνοια ότι του είχαν «κλέψει» την προεδρία με νοθεία.

Για αυτό και τόσο ο αυστριακός καγκελάριος Κρίστιαν Κερν όπως και ο Μπέλεν (που θα ορκιζόταν πρόεδρος την επόμενη εβδομάδα) υποδέχθηκαν θετικά την απόφαση ως «απόδειξη ότι το Κράτος Δικαίου λειτουργεί στην εντέλεια» (Κέρν) και ως ετυμηγορία «που θα περάσει με θετικό τρόπο στην Ιστορία» (Μπέλεν). Το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν, το οποίο απηχούν και τα κεντρικά άρθρα στις αυστρικές εφημερίδες, είναι ότι μπορεί να υπάρχει… προχειρότητα, αλλά «η Αυστρία δεν είναι μπανανία».

Η έκβαση του νέου γύρου είναι πιο αβέβαιη από ποτέ και στο κλίμα προστίθεται η ατμόσφαιρα μετά το Brexit -που θα μπορούσε να προσθέσει δυναμική στο στρατόπεδο του ευρωσκεπτικιστικού FPÖ (για αυτό και, ξανά, ήταν η γαλλίδα Μαρίν Λεπέν ή ο ιταλός Ματέο Σαλβίνι που καλωσόρισαν την ετυμηγορία του αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου).

Μέχρι να ξαναστηθεί η κάλπη, στη Βιέννη δεν θα υπάρχει κανένας «κανονικός» πρόεδρος, αλλά τρεις υπηρεσιακοί: Ο απερχόμενος Χάιντς Φίσερ, ο μέχρι πρότινος διάδοχός του Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν και ο οριακά ηττημένος Νόρμπερτ Φίσερ θα μοιράζονται την ηγεσία.

Ενδεικτική του πόσο μισογεμάτο θέλει να δει η κυβέρνηση την ετυμηγορία είναι όχι μόνο η χαλαρότητα αλλά και το… χιούμορ στο οποίο καταφεύγει. Ο αυστριακός πρέσβης στο Ισραήλ Μάρτιν Βάις έγραψε με νόημα στο Twitter: «Κάποιες φορές, η επανάληψη της ψηφοφορίας δεν είναι και το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Αν κάποιος στη Βρετανία χρειάζεται το τηλέφωνο του αυστριακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, είναι το +43-1-531220».

Sometimes, a re-vote is not the worst thing in the world. If someone in the UK needs the phone-number of our Supreme Court: +43-1-531220

— Martin Weiss (@martinoweiss) July 1, 2016

Βασίλης Ψυχογιός

Πώς θα ήταν αν το βρετανικό δημοψήφισμα αντί για Brexit είχε βγάλει το Remain δεν θα το μάθει κανείς. Αρχίζουμε όμως να μαθαίνουμε πώς θα ήταν η εκστρατεία αν η καμπάνια του Remain είχε επιλέξει να γίνει λίγο πιο επιθετική, καθώς «βγαίνουν στο φως» οι αφίσες που είχαν τελικά απορριφθεί για να διαφημίσουν το «Μένουμε».

Τα πόστερ, μερικά από τα οποία δημοσιεύει την Παρασκευή και ο Guardian μεταξύ άλλων, έχουν αρχίσει να διαδίδονται στο Διαδίκτυο τις ημέρες μετά το δημοψήφισμα.

Ορισμένα μπορεί να είναι μεν κάπως άνευρα, αλλά δεν τους λείπει το όραμα. Άλλα όμως είναι φλεγματικά σε τέτοιο -βρετανικό- βαθμό που η απολαυστικότητά τους ξεπερνά την όλα τα υπόλοιπα (των προσβολών συμπεριλαμβανόμενων).

Ένα από αυτά είναι πόστερ που έδειχνε τα τέσσερα μεγάλα ονόματα του Brexit και έθετε το αφοπλιστικό ερώτημα «εάν θα θέλατε να μείνετε μόνοι σε ένα μικρό νησί με αυτούς εδώ».

Άλλο, ίσως κάπως τρομολαγνικό, επισημαίνει πως από την στιγμή που βγει η περόνη από τη χειροβομβίδα δεν υπάρχει γυρισμός.

Άλλο δείχνει τον Φάρατζ με το μικρόφωνο να μοιάζει λιγάκι με το μουστάκι του Χίτλερ και να καλεί: «Μένουμε στα λογικά μας».

Ένα άλλο, κάπως πιο ποιητικό, οπτικοποιεί το άλμα στο κενό και αναρωτιέται «πώς θα είναι αν φύγουμε».

Άλλη αφίσα επικαλείται το επιχείρημα ότι η Βρετανία μπορεί να συνδιαμορφώσει το μέλλον της ΕΕ μόνο μένοντας.

Άλλο πόστερ καλούσε τους βρετανούς να σκεφτούν «το μέλλον των παιδιών τους», δείχοντας μία έγκυο από την κοιλιά της οποίας «ακούγεται» το «είμαι μέσα».

Από το Νταγκεστάν του ρωσικού Καυκάσου, το Ουζμπεκιστάν και την Κιργιζία κατάγονται οι τρεις βομβιστές αυτοκτονίας που αιματοκύλισαν το διεθνές αεροδρόμιο «Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και δηλώσεις αξιωματούχων. Στους 43 -εκ των οποίων 19 πολίτες ξένων χωρών- ανήλθε ο απολογισμός των νεκρών της επίθεσης.

Τούρκος αξιωματούχος επιβεβαίωσε υπό καθεστώς ανωνυμίας στο πρακτορείο Reuters τις εθνικότητες των καμικάζι. Ανάλογες πληροφορίες μεταδίδουν το πρακτορείο Dogan και άλλα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ωστόσο επί του παρόντος δεν έχει γίνει κάποια επίσημη ανακοίνωση.

Κατά πληροφορίες ένας εκ των δραστών ονομάζεται Οσμάν Βαντίνοφ, κατάγεται από τον ρωσικό Καύκασο και φέρεται να είχε περάσει στην Τουρκία από την Ράκα της Συρίας, ντε φάκτο πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους, το 2015.

Όλα τα στοιχεία παραπέμπουν στο Ισλαμικό Κράτος, δήλωσε την Πέμπτη ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας Εφκάν Αλά μιλώντας ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ είχε δηλώσει επίσης την Τετάρτη πως «όλες οι σκέψεις μας σχετικά με τους δράστες στρέφονται στο Ισλαμικό Κράτος».

Πάντως, ακόμη δεν έχει υπάρξει ανάληψη ευθύνης για το αιματοκύλισμα.

Ο Εφκάν Αλά υπογράμμισε τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας εναντίον της τρομοκρατίας διευκρινίζοντας ότι μετά από συνεργασία με 145 χώρες, η Τουρκία απαγόρευσε σε 50.177 άτομα την είσοδο στη χώρα, ενώ απελάθηκαν από τη χώρα, 3.603 άτομα. Σύμφωνα με τον υπουργό, μέχρι σήμερα έχουν προσαχθεί 5.310 μέλη της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.

Ο ίδιος ανακοίνωσε επίσης πως έχει φθάσει στους 43 ο αριθμός των νεκρών, εκ των οποίων οι 19 είναι πολίτες ξένων χωρών. Αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται σε διάφορα νοσοκομεία της Κωνσταντινούπολης 94 άτομα που τραυματίστηκαν κατά την επίθεση.

Η τουρκική αστυνομία συνέλαβε 13 άτομα, εκ των οποίων οι τρεις είναι πολίτες ξένων χωρών, σε εφόδους που πραγματοποίησε στην Κωνσταντινούπολη σε σχέση με την επίθεση της Τρίτης.

Αυτοί είναι οι καμικάζι

Στις δύο φωτογραφίες που ελήφθησαν από τις κάμερες ασφαλείας εμφανίζεται ένας από τους καμικάζι έξω από τον τερματικό σταθμό πτήσεων εξωτερικού.

Σε μία άλλη σειρά φωτογραφιών, ένας άλλος καμικάζι φαίνεται να έχει πέσει στο έδαφος, προφανώς από πυρά των ανδρών ασφαλείας και ένας αστυνομικό τον πλησιάζει και στη συνέχεια απομακρύνεται γρήγορα από δίπλα του. Οι ίδιες εικόνες φαίνονται και στο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Ήδη, λίγες ώρες μετά τις επιθέσεις, κυκλοφορούσε στο YouTube βίντεο από τη στιγμή της έκρηξης σε μία από τις πύλες εισόδου του κτηρίου. Στο σημείο εκείνο ένας από τους καμικάζι έγινε αντιληπτός, πιθανώς στον έλεγχο ασφαλείας, πυροβόλησε με καλάσνικοφ εναντίον του πλήθους που αρχίζει να τρέχει και στη συνέχεια εμφανίζεται η λάμψη από την έκρηξη.

Save

Σε ποινές φυλάκισης με αναστολή καταδικάστηκαν οι πληροφοριοδότες του σκανδάλου Lux Leaks. Έντονη κριτική ασκείται για τη δικαστική απόφαση που τιμωρεί μια κίνηση που στόχευε στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Οι αποκαλύψεις των Αντουάν Ντελτούρ και Ραφαέλ Αλέ που αφορούσαν φορολογικές συμφωνίες με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους προκάλεσαν ηχηρές αντιδράσεις την περίοδο 2012-2014. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα οι φόροι που απέδωσαν κάποιοι όμιλοι δεν ανέρχονταν ούτε σε 1% επί των κερδών τους. Συζήτηση περί διαφάνειας ξεκίνησε στην ΕΕ όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος του σκανδάλου.

Οι δύο κατηγορούμενοι εργάζονταν για την εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών Pricewaterhouse Coopers, από όπου και άντλησαν τις πληροφορίες περί φοροδιαφυγής των εταιρειών. Ο Ντελτούρ αντέγραψε 45.000 σελίδες που αφορούσαν εκτιμήσεις φορολογητέων ποσών των ομίλων.

Το δικαστήριο καταδίκασε τους δύο βασικούς κατηγορούμενος σε ποινές φυλάκισης με αναστολή (12μηνης και 9μηνης διάρκειας) και σε χρηματικά πρόστιμα. Οι καταδικασθέντες αναμένεται να ασκήσουν έφεση στις αποφάσεις.

Η Άνια Όστερχαους από την ΜΚΟ Διεθνής Διαφάνεια εξηγεί για ποιο λόγο η αθώωση των Ντελτούρ και Αλέ είναι δύσκολη υπόθεση, επισημαίνοντας ότι «η προστασία των πληροφοριοδοτών στο Λουξεμβούργο είναι περιορισμένη. Η νομοθεσία δεν σε προστατεύει όταν αποκαλύπτεις πληροφορίες. Αυτό είναι προβληματικό και πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε και να επεκταθεί».

«Σκάνδαλο» η δικαστική απόφαση

Η είδηση της επιβολής ποινής στους δύο άντρες προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης αλλά και ανθρώπων από τον χώρο της πολιτικής. «Σκάνδαλο» χαρακτήρισαν πολλοί την απόφαση του δικαστηρίου, που τιμωρεί μια κίνηση η οποία στόχο είχε την ενημέρωση και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Μπορεί το δικαστήριο να παραδέχτηκε ότι στην περίπτωση των κατηγορουμένων επρόκειτο για πληροφοριοδότες και όχι για απλούς εγκληματίες, παρ’ όλα αυτά όμως προχώρησε στην καταδίκη τους.

Μπορεί το αποτέλεσμα της δίκης να είναι απογοητευτικό, η κίνηση ωστόσο των δύο πρώην συναδέλφων θεωρείται από πολλούς μεγάλη επιτυχία.

Σε αυτό συμφωνεί και ο γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων Σβεν Γκίγκολντ. «Ο Ντελτούρ και ο Χαλέ πραγματικά πέτυχαν κάτι. Χωρίς τη δημοσίευση των πληροφοριών τους θα δίνονταν ακόμη αυτές οι εκτιμήσεις φορολογητέων ποσών. Μπορεί σήμερα να υπάρχουν ακόμη αλλά τώρα διασταυρώνονται με τις οικονομικές υπηρεσίες που έχουν ζημιωθεί. Και αυτό είναι σημαντική πρόοδος».

Η συνέχεια θα δοθεί στο δικαστήριο αφού οι δυο κατηγορούμενοι ασκήσουν έφεση.

Ματίας φον Χάιν / Αλεξάνδρα Κοσμά

Θα αγνοήσει, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ο διάδοχος του Κάμερον; Ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα σε ένα Brexit που δεν θέλει κανείς και ένα Grexit που τελικά δεν έγινε ποτέ.

Μεγάλο το δίλημμα για έναν πρωθυπουργό. Θα πρέπει να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση της πολιτικής του καριέρας έπειτα από ένα δημοψήφισμα που προκήρυξε ο ίδιος. Να το αγνοήσει για να διασώσει τη χώρα του από την αστάθεια και τις οικονομικές αναταράξεις ή όχι;

Δεν πρόκειται για αρχαία ελληνική τραγωδία ή σαιξπηρικό δράμα. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που σε διάστημα δώδεκα μηνών συνέβη δύο φορές στη σύγχρονη Ευρώπη. Ανάμεσα στο ελληνικό δημοψήφισμα τον Ιούλιο 2015 και ένα χρόνο αργότερα στο βρετανικό υπάρχουν αξιοπρόσεκτοι παραλληλισμοί αλλά και σημαντικές διαφορές.

Δικλείδα ασφαλείας τα δημοψηφίσματα

Τον περασμένο Ιούλιο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τον ελληνικό λαό να του προσφέρει κάλυψη στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους. Εσπευσμένα προκήρυξε δημοψήφισμα και ο λαός στην πλειοψηφία του τον κάλυψε: το 60% των ψηφοφόρων τάχθηκε εναντίον των μέτρων λιτότητας των δανειστών.

Δεν πρόλαβε να περάσει μια εβδομάδα και ο Τσίπρας αναγκάστηκε να δεχθεί τελικά τους «επονείδιστους» όρους. Ένα χρόνο αργότερα κλήθηκαν και οι Βρετανοί στις κάλπες για να απαντήσουν σε ένα εξαιρετικά σημαντικό ερώτημα για το μέλλον τους, την παραμονή τους στους κόλπους της ΕΕ.

Την περασμένη εβδομάδα και παρά τις εκκλήσεις του βρετανού πρωθυπουργού να ταχθούν υπέρ της παραμονής, ποσοστό 52% προτίμησε την έξοδο. Όπως ο Τσίπρας έτσι και ο Κάμερον προκήρυξε δημοψήφισμα με δική του πρωτοβουλία. Και οι δύο είχαν τη σαφή πλειοψηφία στη Βουλή, που τους δικαιολογούσε να υποθέσουν ότι οι λαοί τους θα τους ακολουθούσαν. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις τα συντάγματα δεν προέβλεπαν σαφείς δεσμεύσεις για την εφαρμογή του αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων.

Πριν ένα χρόνο αρκετοί παρατηρητές είχαν την απόλυτη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα με το δημοψήφισμα είχε πλέον επισφραγίσει την έξοδό της από το ευρώ. Το Grexit έμοιαζε πλέον αναπόφευκτο. Αλλά, αυτό ακριβώς θέλησε να αποφύγει ο Τσίπρας. Και υποχώρησε στον αλύπητο αγώνα κατά τον δανειστών.

Η Βρετανία βρίσκεται τώρα ενώπιον αυτού που ο Κάμερον θέλει να αποφύγει: ενός Brexit. Και στις δύο χώρες οι λαοί ένοιωσαν να αδικούνται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Και στις δύο χώρες οι ηγεσίες τους πρόσφεραν δικλίδα ασφαλείας.

Θα αγνοήσει ο διάδοχος του Κάμερον το δημοψήφισμα;


Και εδώ έρχονται οι διαφορές. Παρά το ότι ο Κάμερον είχε καλά σχεδιάσει το δημοψήφισμα, στο τέλος το πράγμα στράβωσε σε τέτοιο βαθμό που αναγκάστηκε να δηλώσει την παραίτησή του μια κιόλας ημέρα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος.

Αντίθετα, ο Τσίπρας υπέγραψε μεν τους όρους του τρίτου μνημονίου, αλλά μπόρεσε να κρατηθεί στην εξουσία. Και η Ευρώπη το καλοκαίρι του 2015 πήρε μια βαθιά ανάσα για το Grexit που τελικά απεφεύχθη. Θα γίνει το ίδιο και με το Brexit;

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στο χθεσινό συμβούλιο κορυφής της ΕΕ με πρώτη την καγκελάριο Μέρκελ επιμένει ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Παράλληλα ωστόσο δηλώνει, όπως και άλλοι υψηλόβαθμοι εταίροι της στην ΕΕ, ότι το μπαλάκι βρίσκεται στο τερέν των Βρετανών και ότι μόνο η κυβέρνηση του Λονδίνου μπορεί να καταθέσει επίσημο αίτημα για την έξοδό της από την ΕΕ.

Αξιοπερίεργο είναι επίσης ότι ακόμη και το στρατόπεδο των νικητών υπέρ του Brexit φαίνεται να πατά φρένο. «Δεν πρέπει να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις», είπε ο συνεχώς αναμαλλιασμένος αντίπαλος του Κάμερον, Μπόρις Τζόνσον, που κατά τα άλλα προτίμησε να μην κάνει άλλα σχόλια.

«Γίνεται σαφές ότι το στρατόπεδο του Brexit δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για το τι μέλλει γενέσθαι» παρατήρησε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Το δημοψήφισμα άφησε πολιτικό χάος στη Βρετανία. Τόσο στους εργατικούς όσο και στους συντηρητικούς κανείς δεν ξέρει ποιοι θα αναδειχθούν νέοι αρχηγοί, εάν γίνουν πρόωρες εκλογές ή ακόμη και ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Η βρετανική οικονομία βρίσκεται σε αναβρασμό και πολλές επιχειρήσεις ετοιμάζουν την μετακόμισή τους σε χώρες της ΕΕ. Εν όψει αυτού του σκηνικού δεν αποκλείεται ο διάδοχος του Κάμερον να τραβήξει το δρόμο που χάραξε και ο Τσίπρας και να αγνοήσει παντελώς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

rtrd/Ειρήνη Αναστασοπούλου