Συνέντευξη με μια "μάγισσα"

Συνάντησα την Manama στον καταυλισμό Γκνάνι, τον τελευταίο από τους τρεις καταυλισμούς εξόριστων “μαγισσών” στη Γκάνα που επισκεφθήκαμε για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ The Outcasts. Οι κάτοικοι της περιοχής μας είπαν ότι είναι αληθινή μάγισσα, ότι κατέχει το juju και ότι είναι πολύ ισχυρή. Μας μίλησε για την μαγεία, για τα παιδιά των καταυλισμών, για το μαγικό τείχος που κρατά χιλιάδες γυναίκες και παιδιά δέσμιους μιας κατάφορης και ανήκουστης αδικίας.”H μαγεία υπάρχει. Και οι δυνάμεις και η μαγεία υπάρχουν. Και είναι η ζωή, παντού βλέπεις.΅ Πιστεύω στη μαγεία, αλλά ο τρόπος που φερόμαστε στους ανθρώπους, στις γυναίκες, είναι κακός.”

 Στις κοινότητες οι γυναίκες δεν έχουν φωνή. Δεν αναγνωρίζουν τις γυναίκες, τις βλέπουν αδύναμες, ευάλωτες. Γι αυτό βλέπεις παντού γυναίκες.

Σκέφτηκα μια από τις δεκάδες γυναίκες που γνώρισα και μοιράζονται την ίδια σχεδόν ιστορία. Κάποιος τις κατηγόρησε άδικα και εκείνες βρέθηκαν εξόριστες και στιγματισμένες σε κάποιον καταυλισμό. Όπως η Φάτι Σουρού, που η μοίρα της κρίθηκε όχι απο ένα δικαστήριο, αλλά από μια τελετή με ένα πτώμα στη θέση του δικαστή. 

“Σε ένα περιστατικό μαγείας, αν ερευνήσεις σωστά θα δεις ότι εμπλέκονται δύο ή τρεις άντρες. Αλλά δεν θα τους κάνουν το ίδιο, να τους εξαγνίσουν και όλα τα υπόλοιπα. Κάποιοι αρχηγοί είναι πολύ δυνατοί. Μπορεί να πας και αν δεν είσαι υπομονετική, ο αρχηγός μπορεί εύκολα να σε σκοτώσει. Πνευματικά. Άρα πως το λες αυτό. Δεν είναι αυτό μαγεία; Αν στρέψεις το δάχτυλό σου στο πρόσωπο ενός αρχηγού, μέσα σε λίγο καιρό έχεις πεθάνει. Αυτό είναι μαγεία. Ο αρχηγός είναι πολύ ισχυρός μέσα στην κοινότητα, είναι ο πρώτος. Και κανείς δεν μπορεί να τον διώξει.”