Ο Κωνσταντίνος μας ξεκίνησε κολυμβητήριο!
Και αφού μπήκαμε σε μια σειρά με το σχολείο και τα διαβάσματα, έφτασε η ώρα για τα παιδιά μας να διαλέξουν τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Ο Κωνσταντίνος μας ανυπομονούσε να πάει στο κολυμβητήριο, κάτι το οποίο μας ζητούσε από το καλοκαίρι!
Έφτασε λοιπόν η ώρα για το πρώτο του μάθημα! Ετοιμάσαμε μαζί την τσάντα με τα απαραίτητα για το κολυμβητήριο και περίμενε με χαρά την ώρα για να φύγουμε. Στο δρόμο προς το Εθνικό κολυμβητήριο κοιτούσε αμίλητος έξω, γεμάτος αγωνία και χαρά. Μόλις φθάσαμε έσφιξε το χέρι και μου είπε: «Έχω λίγο άγχος αλλά χαίρομαι που είσαι δίπλα μου»!
Κατά τη διάρκεια του μαθήματος το βλέμμα του αναζητούσε το δικό μου και την σιγουριά ότι κάποιος είναι εκεί για ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ!
Όταν γυρίσαμε σπίτι ήταν ενθουσιασμένος και έλεγε σε όλους ότι πέρασε καταπληκτικά και πόσο θέλει να περνάνε γρήγορα οι μέρες για να ξαναπάει.
Κωνσταντίνε μας, θα είμαστε πάντα δίπλα σου και σου ευχόμαστε…. καλές βουτιές!
*Το κείμενο γράφτηκε από τους εργαζόμενους που μεγαλώνουν τα παιδιά μας στα Σπίτια του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού»
25/10/2016